Skvaldur berst mér oft til eyrna inn um gluggann.
Alltaf sama árans tuggan,
einhver grenjar, þarf að hugg'ann.

Út í móa berin bláu
bráðum í fötu tíni.
Annars gleðst ég yfir fáu,
önugur með víni.

Tína vil ég bráðum ber
blóm í vasa handa þér,

Hirti þykir hirting góð,
hrísvendinum yrkir ljóð.
Gjarnan er hans rasskinn rjóð.
Reyndar kemur stundum blóð.

Í bóli átti óða stund
og æðislega gekk'ða
í hengirúmi að rata' á blund,
svo rækilega hékk'ða.

Kannski má það kallast puð,
en karlmenn sífellt verða

Graður þegar geit hann sér
Gestur- verður -Hleifa.
Þannig lagað myndi mér
mamma aldrei leyfa.

Buxnadrakt er betra en ekkert
barnið gott.
Þú ert bara býsna lekkert
bæði og flott.

Í brjósti mér kynlegar kveikja
kenndir þín óræðu glott.
Er ráðlegt að prófa að reykja?
Reynist það vont eða gott?

Hróp og köll og hlátrasköll
heyrðust frá þeim Stínu og Jóa

Drekasvæði drengja glæða drauma svanna.
Frá legu svæðis svo má greina;
sunnan kviðar, milli beina.

Íhaldspakk er ofsa tens.
Íhaldspakk á gjarnan Benz.

Oft sér leikur inni á Grund
ellin gleðiríka.
Þolir hvorki droll né dund
en dansi vill hún flíka.

Angantýr var ansi séður,
er hann hitti Björn.

Yndælt skal nú byrla bland,
bragða skaltu heillin mín.
Mysa, konjak, meyjarhland,
magasýrur, brennivín.

Sá kokteill sem ég kýs er stór
og kannski nokkuð riskí:
Bjór,bjór,bjór,bjór,bjór,bjór,bjór,
bjór,bjór,bjór,bjór,viskí.

Gestapó:

Hvorki meður sorg og sút
né svæsnum þvingunum
ungar hún sem hæna út
hagyrðingunum.

Mín er unan ansi stór
einn í ró og næði
að gæða mér á góðum bjór
og gera léleg kvæði.

Kóngafólk og þesslags þý mér þykja plebbar.
En ei ég kalla kúkalabba
kvæðamaskínuna Skabba.

Aldrei hef ég haft í frammi hegðan slæma,
né ummæli sem ekki heima
eiga hvar kerúbar sveima.

Upp úr poka mærðar moka má víst núna.
Gæflynt, kokhraust glæsimenni,
garpinn Loka, heimur kenni.

Strax var hljómsveit, giska góð.
Góðborgarar yrkja ljóð.
Ljóður ráði er nú á
Árna Johnses, svei mér þá.