Ennisbandiš eitt ég hef
sem allri nekt hér skżlir.
Ķ žvķ žó ég aldrey sef,
svo ekki stķfli žaš mitt nef.
Ljósastaurar lżstu mér
er lagši af staš ķ burt frį žér
en eftir žvķ sem fram ég fer
fękkar žeim svo af mér ber.
Įvalt ég.
Gamall karlinn oršinn er.
Inni liggur, tyggur smér.
Engin lengur undir mér.
Ef ég kem, žį lķka fer.
Įttu lögg af brensa ķ bland?
Bķddu, mį ég losa hland?
Gastu bįtnum stżrt ķ strand?
Hefuršu séš forfešratré?
Vķetnam.
Ég lķka.
Ekki žegar mašur er į skķšum. Ljómar upp
Žau eru nś bara hérna rétt undan brekkunni.
Flottir sokkar! Hvaša litir eru žetta eiginlega?
Ég fer alltaf fyrstur fram.
Drakk hann žaš allt sjįlfur?
Ekki fyrr en viš komum aš Nišurlotum fyrst.
Ég trśi bara į Stśf af jólasveinunum.
Žaš hlaut, jś, aš koma aš žvķ.
Var ekki sagt aš hann bruggaši meira en nįgrannarnir?
Hvar er žķn forna fręgš?
Finnst žér hśn nišurlęgš?
Er komin önnur lęgš?
Algerlega.