samsull að tilefnalausu
hvinur í eyrum slíkur
undarlegur fnykur
blikur
allur frekar ferskur
enda lá þar laskur
breskur
ylmur vors og vægðar
herpur harðar hægðar
lægðar
öl í öldum köldum
pyngju fast í höldum
spjöldum
vor að handan skundar
hendur bundnar
fundnar
öldungis jeg blikna
í hjarta mínu þykkna
stykna
allur skelf af undri
í mig helli glundri
tundri
út vil ek
bátinn tek
enn er árans ausan lek!
hundi.
Þetta er ansi skondið og einhvernveginn finnst mér þetta eiga betur við heldur en "Vorið er komið og grundirnar gróa..."