Formáli. Uppkast

Hvaða titil gæti svona saga haft? \\\"Allir þessir fínu sófar\\\", \\\"Fíflaskapur á fróni\\\", \\\"Einginn veit sína ævi\\\"?
Veit það ekki, en fyrst og fremst skal hún vera sönn og rituð eins og jeg man það.

Fyrst er að gæta að smá forsögu til að þú fáir örlitla innsýn inn í líf mitt. áður en farið var af stað magnað ferðalag. Oft ógnvekjandi og varasamt. En farið var oft og margt reynt og brallað. Mis gáfulegt og vægast sagt hættulegt á köflum.

Í byrjun síðasta áratugar síðustu aldar, kláraði jeg Búfræðinám að Hvanneyri. Og án þess að mynnast mikið meir á Ísland í sögu þessari, þá kynntist jeg kumpána frá Grænlandi, er Hans Aqqaluq Hanssen heitir. Snaggaralegur á köflum en oftast með sjálfum sjer og óafskiptur. Greinilega þó fullkomlega gjaldgengur í líf og fjör ef þjarmað var að honum. Hann er meðal maður að vexti, þrekinn og stuttklipptur, með glaðhlakkanlegann stút á vörunum ævinlega, hvernig sem ástatt var fyrir honum.
Þennan náunga átti jeg eftir að hitta aftur eftir námið á Hvanneyri, við allt aðrar aðstæður. Aðstæður sem kanski ekki allir eru til þess gerðir að koma sjer í. Á jeg þá við þá áræðni eða vanhugsun, sem drýfur suma áfram hraðar en almenn skynsemi.
Sagan er hripuð eins og jeg man hana. Margt stutt af dagbókum. Margt stutt af myndum. Og allt sem hripað er er allt sem má finna í minninu, með einum eða öðrum hætti. Eingu er þar við bætt en sumu er sleppt, sem ekki er munað að fullu.
Margt mun koma fram í sögunni sem er ekki við hæfi viðkvæmra. Því ekki get jeg breytt sögunni eftirá. Sumt er ekki við hæfi barna. Því sagt verður frá öllu. Má kanski segja, að margt í sögunni verður ekki við hæfi skyldmenna. En hvað um það. Hver ræður því svo sem ekki hvort hann les hana.