Iss... þið haldið að þið hafið átt viðburðaríkt aðfangadagskvöld? Jah... ég skal bara segja ykkur mína sögu!
Byrjar á þorláksmessu þegar bíllinn bilaði og enn átti eftir að kaupa 2 gjafir, 1 millistykki og framlengingarsnúru. En sem betur fer er raftækjaverslun hér handan við hornið inni í miðju hverfi og þangað rölti konan. Hún fór í leiðinni niður í bæ hér og keypti þær 2 gjafir sem eftir voru. Síðan var jólaarfinn skreyttur án áfalla og allt gekk vel fyrir sig þar í hádeginu á aðfangadag. Þá vorum við stödd ásamt dætrum okkar hjá foreldrum mínum og gerðum eins og á hverju ári, fengum okkur heitt súkkulaði og laufabrauð. Þar tókst yngri dóttur okkar að brenna sig aðeins á tungunni þar sem ekki var búið að kæla hennar heita súkkulaði með mjólk. Við hugsuðum með okkur að fall væri fararheill og dagurinn gekk mjög vel þangað til við fórum að útbúa matinn. Hamborgarhryggurinn var kominn í ofninn og ég var að gera sykurbráðarhjúpinn. Ég var full snemma í því og hellti því í skál. Svo var farið að huga að öðru. Við ætluðum að vera með okkar útgáfu af Waldorfsalati... sem er án hnetna og sellerís. Þeytararnir í þeytarann fundust ekki fyrr en mér datt í hug að leita í skáp þar sem við geymum þurrefni. þar voru þeir í krukku... alla vega þá hófst konan mín handa við að þeyta rjóma í sallatið. Ég fór að huga að ketinu og tók skálina með sykurbráðinni og skellti inn í örbylguofn. Svo þegar bráðin var tilbúin tók ég mér viskustykki í hönd og tók skálina út. Ég hugsaði mikið um að passa það að ég brenndi mig ekki. En auðvitað sullaði ég á þumalputtann á mér... og ég skellti skálinni á borðið þar sem ég veit að sykurbruni er einn sá skæðasti. Þegar skálin skall á borðinu slettist upp í lófann á mér og ég rauk beint í kaldavatnið og kældi leeeeeeengi. Á meðan ég var að kæla var konan mín að hræra eitthvað í sykrinum og eitthvað að skipa dætrum okkar fyrir um leið og missti gaffal með bráðinni á á stóru tána á sér. Hún fór og kældi það... en það var ekki eins alvarlegt og hjá mér. Ég tók þá til við að smjörsteikja humarhala og flambera þá með annari hendi því hin var í kælingu. Konan mín þurfti að kveikja í humrinum en hún var með stórutána á kafi í vatni... ég hefði viljað vera með falda myndavél þarna! Humareldunin tókst betur en áður og var hann hafður í forrétt. (við vorum sem sagt búin að maka helvítis sykrinum á kjötið) Síðan var kjötið tekið út til kólnunar á meðan humarinn var borðaður. Síðan gekk þetta eins og hjá flestum... nema ég var ekki kominn í skyrtu þegar ég brenndi mig og fór í staðinn í einhverja gamla skyrtu sem ég var með fráhneppta skyrtu allt kvöldið. Konan mín náði ekki að greiða sér eða dætrunum hvað þá að mála sig. Hún neitaði að láta taka myndir þetta kvöld og ég virti það við hana. Jólagjafirnar voru opnaðar og vonbrigði kvöldsins voru að Sannleikurinn um Ísland er ekki enn til á mínu heimili. Svo kom jóladagur. Ég vaknaði ekkert sérstaklega hress en búinn að jafna mig á brunanum þó að talsverðar blöðrur séu á brunastöðum. En þá kom annað... ég er lagstur í magapest! AF HVERJU? Á ÞESSARI MIKLU MATARHÁTIÐ ÞARF ÞESSI SÆLKERI AÐ VERA MAGAVEIKUR? Ég er verulega svekktur en er samt búinn að vera að hlæja að þessu. Þetta verður fín saga að segja barnabörnunum.
Það á ekki af þér að ganga greyið mitt. Vona sammt að þú sitjir ekki á dollunni með lappann í fanginu við að skrifa þetta.
Jólakveðja frá Galdra og familíu sem átti frábærar stundir í eldhúsinu í gær.
Nei... engan á ég lappann og borðtölvuturn og 20" skjár komast ekki fyrir þar sem dollan er. Þess vegna skrifaði ég þetta milli „hríða“
Ekki brenni ég mig á bjórnum. Skál !
Ég óska þér gleðilegra daga það sem eftir er.
Hræðilegt að heyra. Liggur við að maður bjóði kauða í pizzu og bjór á öðrum degi jóla.
Þetta er rosalegt, vonandi ertu þó búinn að jafna þig kallinn... skál...