Kennaraverkfallið er orðið aaaaaaaalllllt of langt!
Ég hef verið að velta því fyrir mér þegar verið er að tala um að fólk eigi að sýna samstöðu með kennurum í verkfallinu. Mér er spurn, hvernig í hlandbrunnum ósköpunum eigum við að gera það? Það er boðað til mótmælafunda á tímum sem engir komast til að mótmæla nema vaktavinnufólk, öryrkjar, atvinnulausir og vitlausir. Jújú, ég skal sýna samstöðu með kennurum. Ég skal hindra börn í því að lesa, ég skal hindra börn í því að reikna í huganum með því að vera að þylja upp handahófskenndar tölur, ég skal ota eiturlyfjum að unglingum, ég skal kenna börnum að reykja og drekka. Er það þannig samstaða sem þið viljið kennaraskrattar? Það væri nær að kennarar sýndu samstöðu með foreldrum og byrjuðu að kenna aftur. Nógu mikið er tjónið orðið á samfélaginu fyrir!
Jahá. Ég læsti allar bækur inni í skáp, bannaði stóru strákunum að pína yngri krakkana á skólatíma, leyfi þeim ekki að borða klukkan hálf tíu á morgnana, stilli mig um kaldhæðnar háðsglósur þegar eitthvað bjátar á og geng ekki um í inniskóm með kaffibolla í hðnd. Jú, ég sýni kennurum samstöðu.
Kannski að málið sé að brjóta upp skólakerfið og setja saman sveitaskóla á hvaða eyðibýli sem finnst á landinu og hafa ekki fleiri en 3-5 börn á hverjum stað.
Þá geta öll börnin lært um fyrrverandi undirstöðuatvinnuveg þjóðarinnar og endurnýjarð gamla bændasamfélagið svo að við getum nú aftur farið að byggja okkar glæstu torfbæi með olíulugt á jólunum.
Þá getum við byrjað upp á nýtt með iðnvæðinguna eftir 900 ár eða svo og séð hvort við verðum jafn fljót að tileinka okkur allar helstu nýjungar og æði sem þá verða í boði.
Mannfræðilegt stórvirki er í uppsiglingu segi ég!!