Ég er svo þakklátur fyrir svo margt, sérstaklega þessa sjónvarpsþætti.
Íslenski Piparsveinninn. Ég er afar þakklátur fyrir þennan frábæra þátt, þó ég hafi lítið séð af honum. Því hann minnir mig á það í hvert sinn sem ég sé hann hvað ég er heppinn. Þegar ég er fyrir framan viðtækið er ég ekki að gera lítið úr sjálfsvirðingu minni. Mig langar í rósasalat.
Allt í drasli. Allt í drasli hefur gefið mér nýja sýn á hvað ég er mikill snyrtipinni. Það hreinlega rennur næstum því Ajax um æðar mér.
You are what you eat. Þegar ég horfi á þennan þát (sem ég geri stundum) þá sé ég hvað ég lifi heilbrigðu lífi. Ég er svín.
Ástarfleyið hef ég aldrei horft á, en ég er samt ánægður og glaður með þennan þátt. Ég fæ það á tilfinninguna að ég sé mun siðvandaðri en ég er í raun og veru. Samt... mér finnst ég hafa strandað.
Já, stórhættulegir þættir er orsakað geta óhóflegt mikilmennskubrjálæði og þá tilfinningu hjá áhorfanda að hann sje bestur í heimi.
Þessir þættir eru sorp og ættu að vera skotmark í kjarnavopnaáætlun Baggalútíu.
Já, sumir gleðjast yfir litlu, aðrir yfir engu. Albin gleðst yfir illu.
Ekki hef ég séd neinn af thessum tháttum og vona ad thad muni ég aldrei gera.
Merkilegt hvað sjónvarpsefni getur verið þunnt. Og fólkið sem tekur þátt í þessu... á ekki orð.
Það að hafa séð smábrot af þessum þáttum veitir manni, að því er virðist, sess sem einn af albestu fyrirmyndum landsins og það án þess að leggja sig fram við að reyna. En í öllum þessum þáttum er einblínt á einn enda þessa sama skala. (Svona eins og þegar auglýst er 62% hlustun á Létt 96,7 hjá þeim konum sem eru á aldrinum 22-25 ára og eru í kyrrsetustörfum frá 11:30 til 15:00).
B. Ewing virðist vera eini aðillinn sem þorir að viðurkenna að hafa séð brot úr þessum þáttum, hinum trúi ég ekki, og einn af þeim fáu sem virðast skilja hvað ég er að fara.
Ég horfði á einn þátt með íslenska piparsveininum fyrir nokkru og var algjörlega slegin. Fyrr léti ég draga af mér tánleglurnar með glóandi töngum en að leggja lag mitt við þennan "piparsvein" og stelpurnar sem hann sjarmeraði úr bæði skóm og brókum voru aumkunarverðar. Fyrsti og síðasti þáttur í þessum myndaflokki sem ég kem til með að horfa á. Allt í drasli kemur mér bara í of mikið uppnám til að ég geti horft. Subbulegt fólk og subbuleg heimili eru ekki alveg mín hugmynd um skemmtiefni.
Íslenski piparsveinninn minnir mig á hvað ég er í raun góðhjartaður og ber mikkla virðingu fyrir kvennfólki.
O, ég horfi nú á raunveruleikaþætti af mikilli innlifun. Mér finnast þessir íslensku bara svo hræðilega mikil skekkja á svona litlu skeri að ég get ekki annað en fengið kjánahroll og illt í magann við að horfa. Allt í drasli finnst mér reyndar afar fyndið, því ég er óttarlegur snyrtipinni. Mér finnst hálf hrollvekjandi (og þar af leiðandi áhugavert) að sjá hvað fólk getur fúnkerað í mikilli óreiðu.
Batsélorinn ætla ég að horfa á í endursýningu í næstu viku því lítill fugl hvíslaði því að mér að hann hefði verið afar fyndinn. Sá þáttur verður þá hinn annar sem ég sé.
Ástarfleyið nenni ég ekki að horfa á vegna þess hve mikil hríð er á Sirkus inn í svefnherbergi (þar sem allt mitt sjónvarpsgláp fer fram).
Survivor og Americas next top model elska ég hins vegar... [plebbast]