Á kertinu loginn er kulnađur senn
en kyndill í hjartanu brennur.
Viđ liggjum hér saman - elskumst svo enn
nćr árblik úr hafinu rennur.
Hug minn ţá áttu og hjartađ um leiđ
hátt upp á stallinn ég set ţig.
Skríđ ég á bakiđ og skek ţig í reiđ;
sker af ţér hausinn og ét ţig.
Varstu ekki hćttur?
Hugljúft ljóđ annars. Ég grenjađi ađ lestrinum loknum.
Grenjuskjóđa. Nei, ég sagđist ekki vera hćttur. Bíđ bara eftir ađ mér verđi breytt í skóáburđ og ef ţađ gerist ekki fljótt, mun rigna hér eldi og brennisteini.
Auk ţess er veriđ ađ kenna mér ýmsa nýliđa hérna sem ég á ekkert í og ţađ pirrar mig.
Ég hugsađi, en hugljúft, ţar til ég las seinna ljóđiđ. Eru allir hćttir ađ grenja! Á ég ađ taka viđ ? Var ađ hugsa um ađ öskra fyrir frúna, var hún kanski drepin fyrir trúna?
Var farinn ađ hugsa "hver í ósöpunum er núna ađ stýra Haraldi" (?) uns ég las síđustu línuna. Skál!
Mér er bara stýrt af einum ađila og ég er orđinn hundleiđur á höndinni hans uppi í borunni á mér alltaf stöđugt óhreint.
Vér kunnum illa viđ lokin á fyrra erindinu. Ţađ stendur stuđull nefnilega í áherzlulausum forliđ og ţetta eyđileggur hrynjandina alveg.
Síđara erindiđ ef aftur á móti afar fagurt.
Ţakka ţér fyrir ábendinguna Gimlé. Ég hef breytt ţessu og vonandi lagađ.
Er ţetta ljóđiđ sem ţú samdir um hana Golsu ţína, áđur en hún varđ sviđasulta?