Við Siggi hlunkur vorum að horfa á sjónvarpið á setustofunni um daginn. Það er í sjálfu sér ekki í frásögur færandi enda er ég ekki beinlínis að segja frá því, heldur er þetta svona inngangur að meginmálinu sem byrjar rétt strax.

Já, við Siggi hlunkur vorum að horfa á sjónvarpið sem er í rauninni ekki í frásögur færandi...nú, var ég búinn að segja þetta? Jæja, það kom auglýsing um nýja vefsíðu sem kallast Ristiltruflanir.is og mikið urðum við glaðir. Við nefnilega eigum báðir við truflanir á þessu líffæri að stríða og þóttumst himin höndum hafa tekið. Þarna stóðu gleiðbrosandi karlmenn, greinilega kátir yfir góðum ristli. Ristlum.

Við Siggi hlunkur báðum Elsu ofurhjúkku að slá vefslóðinni inn í fartölvuna hans Sigga því ekki vildi hann leyfa mér það. Hann er nefnilega orðið svolítið stirður í puttunum karlinn og líka kveistinn.

Siggi svaraði einhverjum spurningum þarna á vefsíðunni með aðstoð Elsu og ég líka; skildum ekki að þær snerust flestar um tittlingana á okkur en höfðum bara gaman af. Okkur var ráðlagt að panta lyf og það gerðum við samviskusamlega. Eitthvað er nú samt skrýtið við þessi lyf; í það minnsta fylgja þeim skemmtilegar aukaverkanir. Virkilega gaman að sjá upplitið á hjúkkunum þegar þær baða okkur á kvöldin.

Þau virka samt ekki alveg sem skyldi því Siggi þarf enn að ganga með bleiu og ég borða mikið af sveskjum.

En lífið á elliheimilinu er einhvernveginn miklu skemmtilegra en áður.