Þetta er einungis ljóðræn túlkun mín á því sem gert hefur verið við þjóðina (þó platónst sé)
Mér þykir þetta óþarflega myndrænt. Það hefði verið nóg að þú hefðir sagt að þú hafir verið tekinn í bakaríið. Þá halda nefnilega teprurnar að þú sért að tala um eitthvurt brauðgerðarhús en ekki görn...
Höfundur slær hér nýjan tón og beittari en í fyrri verkum. Verkið minnir helst á fyrra rit höfundar, „Röðin: Dagur 5“, nema hvað það inniheldur færri innsláttarvillur. Höfundur er meistari myndmálsins, og aðdáunarvert er hversu fáa drætti hann þarf til að mála hnífskarpa mynd sem læsir sig í hugarfylgsni lesandans, sem situr heillaður eftir í hljóðri andakt. Innlifunin er alger og innsæið lýsir skarpvitrum gáfum sem langt er síðan glitt hefur í í íslenskum bókmenntum. Loksins, loksins er komið skáld sem þorir, skáld sem getur og skáld sem vill. Nýr kafli er hafinn í íslenskri bókmenntasögu.
Hvaða hvaða - þetta verður bara til þess að herða þjóðina og kenna henni að ekkert er óbreytanlegt
Ég hef allavega ekki fundið fyrir eymslum í afturendanum ennþá - þetta er ekkert eins og 1929
Við eigum enn eftir að sjá hversu alvarlegt þetta verður
Hugsanlega mun ungdómurinn í dag muna eftir þessu sem tímabilið sem þau komust ekki eins oft í bíó
Reindar þá gæti það orðið en því miður þá stendur hinn möguleikinn uppúr þegar maður hugsar um þetta vandræðalega mál.
Djöfuls óhugnanlegur viðbjóður. Að skrifa endaþarmsnauðgun í tveimur orðum.
<Syngur> ...and now you are my friend, I knew that I would get you in the end...
Hve sammála ég er hlewagastiR. Þetta stingur í augun og málfræðisálina. Voru bil á „2 fyrir 1“?
Skolaðu skítinn niður með mjólk og brennivíni og hættu að múna út um allan bæ pervertinn þinn
Já, bilin voru á útsölu en enginn stafanna. Þa e ein o vant allta seinast stafin í öl orði hj honu.