Eftir hina ágætu reynslu okkar af matargerðarlist mexí-kana á TexMex fyrir nokkru hafði áhugi okkar á suðrænni réttum aukist til muna. Hinn frán- og fagureygði Þöngull hafði á ferðum sínum um borgina rekið bláu augun í nafnið Red Chili við ofanverðan Laugaveg og dregið þá skarplegu ályktun að mexíkanar hefðu rekið gringóanna á Old West á brott.* Þaðan átti Þöngull dapurlegar minningar um tilþrifalítinn Roy Rogers-borgara, en hugsaði sér nú gott til glóðarinnar að gæða sér á bragðmikilli hvæsidillu ellegar asna, að fengnu leyfi okkar stallsystra.

Sólríkan vordag fengu Reykvíkingar enn og aftur að njóta aksturshæfni okkar ágæta skósveins sem þræddi flókið gatnakerfi borgarinnar með bros á vellöguðum vörunum, stýrði fimlega framhjá gömlum konum og barnavögnum (en tókst ekki að sveigja hjá eldri herramanni til fulls – enginn er jú fullkominn) og skiptist á gamanyrðum við Vest-Ling og Júlíu sem nutu þess að svífa um, hátt yfir malbikinu, í vel búinni jappabifreið Þönguls. Mús-Lí kaus að keyra sjálf á mótsstað.

Innandyra virtist allt óbreytt frá því að kúasmalar brenndu þar borgara en þegar betur var að gáð sást greinilega að nýir húsbændur réðu ríkjum og höfðu hengt upp væna kippu af pipar þeim er staðurinn er kenndur við. Illu heilli voru allir básar uppteknir svo við urðum að gera okkur að góðu borð úti á miðju gólfi. Eigendur staðarins eru augljóslega miklir umhverfissinnar því ekki varð betur séð en matseðill Westursins væri endurnýttur, lítt eða ekkert breyttur. Gamlir kunningjar á borð við Roy Roger-borgarann voru enn á boðstólnum, en matsveinar staðarins einskorða sig ekki við Ameríku, heldur leita innblásturs á Ítalíu (og jafnvel víðar í Evrópu), allt austur til Indlands. Slíkur samruni ólíkra menningarheima er ætíð gleðilegur, en fusion-matargerð getur þó snúist upp í alsherjar hringavitleysu. Við ákváðum því að halda okkur við þemað ‘réttir úr suðursveitum’. Mús-Lí, sem er mikil kjötæta, valdi beikonborgara, Vest-Lingur ákvað að gefa Roy Rogers annan séns og pipar-sveinninn Þöngull pantaði sjálfan Red Chili-borgarann. Júlía valdi af pólitískum ástæðum asna sunnan frá Mexíkó. Fljótlega kom vinsamlegur þjónn sem dagað hafði uppi frá tíma gamla vestursins, og tók við pöntunum okkar, sem hann sneri eins og ósjálfrátt yfir á enska tungu af gömlum vana, sjálfum sér til glöggvunar og okkur til gamans.

Þá tók við allöng bið, en umræðuefni skorti til allrar lukku ekki, frekar en fyrri daginn. Þó var undir það síðasta farið að reyna mjög á alkunna samræðusnilld okkar; heimsmálin rædd til þrautar, lausn fundin á vanda Vestfjarða, Ríkisútvarpsins, Gaza og Vesturbakkans, ástand og horfur Lindu P. ígrunduð, árshátíðir og önnur samkvæmi skipulögð – en ekki bólaði á matnum fyrr en að lokinni ýtarlegri lýsingu Júlíu á hannyrðaafrekum sínum frá frumbernsku til þessa dags.

Biðin reyndist ekki til einskis. Maturinn var vel útilátinn og lystugur á að líta, litskrúðugt og brakandi ferskt grænmeti gladdi augað (og jafnvel bragðlaukana) og frönsku kartöflurnar fengu hæstu einkunn. Roy karlinn hafði tekið sig verulega á og rann ljúflega niður, beikonborgarinn og ofnglóðaði asninn sömuleiðis, en mestum tíðindum sætti þó að eldpipar-borgarinn allur hvarf ofan í Þöngul, sem annars hefur sjaldan eða aldrei klárað matinn sinn.**

Staðurinn – og þó miklu fremur matsveinn hans - kom okkur öllum ánægjulega á óvart. Red Chili er ágætur staður - þó þjónustan beri um of keim af hæglæti sunnanmanna*** og sætin séu ósköp óþægileg.

Þökkum þeim er lásu,

Mús-Lí, Júlía, Þöngull og Vest-Lingur (skó- og lærisveinar)

*Hér verður ekki kafað dýpra niður í sögu átakamikilla sviptinga á veitingahúsamarkaði Reykjavíkur, en veitingastaðurinn Old West var áður til húsa þar sem Red Chili er nú.
**Ef frá er talin pylsubitinn góði í hinu sögulega barnaafmæli í Árbænum, sem áður hefur verið minnst á.
***Er hér einkum átt við íbúa í grennd við Vík í Mýrdal.