Tárin renna já. Tek heilshugar undir þetta allt saman.

Já, verða að nálgast þurran vasaklút í hádeginu.

Já, gæðablóð er hann. Skál fyrir Skabba Skrumara!

Já skamm - allir þeir sem voru að stríða Skabba.

Djö...það hefur einhv... farið upp á augun á mér. Mikið var þetta falleg kveða til Skabba.

Hvað var það sem fór svona í strákinn, hverjir voru vondir við'ann?

Hann átti þetta svo sannarlega skilið. Mikill heiðursmaður hann Skabbi.

Allir sem voru vondir við Skabba verða að biðja hann afsökunr, minna má það ekki vera svona í kveðjuskyni. Ef að ég hef misboðið þér á einhvern hátt Spabbi minn þá bið ég þig að AFSAKA mig. Sem byrjandi hér vil ég segja að án hvatninga og manngæsku, Skabba vorkenni ég þeim sem á eftir koma.

Maður hverfur frá í hálfan sólarhring og þá er Baggalútarskáldið horfið! Hví, hver, hvurnig?

Nú verðum við að taka höndum saman og endurheimta hinn hrakta skrumara aftur.

Það rifjast svo sannarlega upp góðar minningar við lestur á þessum pistlingi [fær nostalgíukast], verst er að vér munum eigi jafn nákvæmlega og Júlía hvað sagt var við verðlaunaafhendinguna heldur bara einstök brot [hugsar með sér að það sé e.t.v. eigingirni að nefna þetta].

En það er mikill missir sé Skabbi horfinn fyrir fullt og allt, vonandi er þetta bara 'afvötnun' í 1-2 vikur eins og stundum áður. Sé þetta hið síðarnefnda er það samt líklega góð áminning til gesta hér um að eigi er það sjálfgefið að allir gestir verði hér áfram sama hvað á gengur. Hinsvegar fer að verða óskemmtilegt að koma hér ef meiriháttar ótíðindi koma upp annan eða þriðja hvern dag, fyrst um lokun Gestapó (sem betur fer urðum vér tiltölulega fljótt vissir um að það væri gabb) og nú þetta sem vér erum óvissari um hvað þýðir.

Sjálfir höfum vér núna ákveðið að fara í Baggalútsafvötnun í 1-2 vikur einhverntíma í upphafi nýs árs. Það er löngu tímabært og jafnframt fyrsta 'ónauðsynlega' afvötnunin (þ.e. eigi afleiðing ferðalaga o.þ.h. innanlands eða utan) í langan tíma. Skiljum vér því vel ef um slíkt er að ræða hjá Skabba og vonum að það sé skýringin.

Þetta er farið að minna manna á minningargreinarnar í Mogganum, mærð okkar er slík.

Það er mikill missir í Skrumaranum. Þó ég teljist vart til heiðursgests hér á Lútnum, tel ég mig samt sem áður heiðursmann og hef reynt að koma fram sem slíkur. Hingað fer ég í afvötnun frá aulahátt og vitleysisgang annara spjallsvæða því hér má ávallt finna fróðlegar umræður og rökræður í stað rifrilda.
Ég trúi ekki öðru en að Skabbi muni snúa aftur og það fyrr en varir, því veröldin sem ríkir utan við baggalútinn er slík forarsvað að sá sem einu sinni hefur þvegið sér með sápu Lútsins fær sig ekki burtu slitið langtímum.

Mikið andskoti hlýtur að vera gaman að láta dekra sig svona.

Maður tárast bara... en ég þoldi ekki lengur við í fríinu... mun hugsa mig tvisvar um næst... líklega borgar sig ekki að vera svo dramatískur að kveðja fyrir nokkra daga, það hefði enginn tekið eftir því ef ég hefði ekki látið vita af því, enda bara örfáir dagar...