This is no fucking joke!
Jón-Baldvin ţó jarmi hátt,
og japli gamla tuggu.
Flest mun orđiđ opinskátt,
um hans drauma-Guggu.
Ungmeyjar hann ýfđi kaun
međ allskyns fryggđar hnjóđi.
Og ţáđi á međan ţreföld laun
úr ţunnum ríkissjóđi.
Međ býsna grófu bréfa spjalli,
bestu kostum vildi flíka.
Hann skrifađi sig frá kjól og kalli
og kerlingunni nćstum líka.
Ţar hreyktann sér af hóru ragi,
ađ hćtti ţjálfađs krata skálks.
Ţví hann vildi ađ vífiđ sći,
vekring í stađ húđarjálks.
Í sífellu hann sagđist geta
sorđiđ líkt og hafurinn.
Og klárlega hana kynni ađ meta
kóngi prýddur stafurinn.
Ađ falli honum frygđin varđ
og fláttskapurinn smoginn.
Ţví komiđ var í skjöldinn skarđ
og skörungurinn boginn.
Á dómstólunum dável sést
hve daunillu má flíka.
Í kratans ranni fyrnt var flest
og fjóshaugurinn líka.
En níu líf í Nýju lífi
hann niđur missti á einu bretti.
Ţó samviskunni sortinn hlífi
sjá má glöggt ţar nokkra bletti.
Ţó eflaust margir vöngum velti,
hvađ verđa skuli um dóna ţennan.
Fćri best ef Bryndís gelti,
bćđi hafurinn og pennann.
Takk fyrir ţennan frábćra kveđskap. Ćtli Baggalútu vanti ekki sendiperra Vosington eđa Venesúela..?