Ţađ er hreint agalegt hvađ mađur er stífur viđ ţetta.
Nú er langt síđan ég hef skrifađ félagsrit og verđur ţetta félagsrit ekki merkilegt. Ég hef ekki dvaliđ hér ađ stađaldri í mörg ár. En nú er komiđ ađ félagsriti. Ég hugsađi međ mér hvađ ég ćtti ađ skrifa um en komst ekki til botns í ţví. Ţađ fór svo ađ ég ákvađ ađ skrifa metafélagsrit (ţeir sem skilja ţetta mega flissa núna). Ţetta félagsrit er í besta falli hiđ mesta órit og kynnu margir ađ telja ađ ţví yrđi ađ eyđa tafarlaust. En ţeim verđur ekki kápan úr ţví klćđinu ţví ţađ skal enginn segja mér fyrir verkum.
Ég var einmitt ađ velta ţví fyrir mér bara í morgun hvort ţú ćtlađir ekki ađ skrifa annađ félagsrit, ţađ var svo langt síđan síđast snúllubossinn ţinn.
Úrvalsrit (og ég er ekki ađ sleikja upp keisarann, alls ekki, nei nei, svona svona hćttiđi ţessu flissi ţarna)...
Endurkoma keisarans er mikiđ og endalaust gleđiefni. Blöndungur: ţú verđur ađ dveja í dýflissu bagglýska heimsveldisins fyrir ummćli ţín ţangađ til styttir upp í Bergen nćst. Jóki sleppur fyrir klíkuskap.
Ţjer (ţ.e. MH en eigi HH) eruđ alltof sjaldsjeđir hjer. Eruđ ţjer nćr alltaf of fullir til ađ geta veriđ hjer ? [Hrökklast afturábak og hrasar viđ]