Virtur og fyrirlitinn er hann krummi - ferðamaður okkar.
Hrappurinn í hrafni bjó,
hrímuðum af kletti fló.
Brátt á baki auma sá,
bjargarvana daufa á.
Augun fljótt úr henni hjó,
harmahljóðum ærin dó.
Krummi soltinn kepptist við,
kroppaði í dauðan kvið.
Hrappurinn í hrafni bjó.
Hrappurinn í hrafni bjó.
Heim á ný á vængjum dróg.
Mettur mátti vorfrost strita,
með í goggi vænan bita.
Úr dauðri ánni volgur enn,
í laupnum myndi hrafninn senn,
fæða krumma krílin mjó.
Krunkað getur þá af ró.
Hrappurinn í hrafni bjó.
Skemmtilegt og minnir mig á gamlan vin sem kallar sig Kveldúlf vonand lætur hann sjá sig hér aftur með sitt hrafnaspark.
Mér hefur ávallt þótt vænt um krumma.
Hafðu þökk fyrir þetta skemmtilega ljóð um þann dásamlega fugl.
Já, hrafninn er sérlega skemmtilegur fugl. Sumt sem hann tekur sér fyrir hendur er þó miður fallegt og þó að ég hafi stundum hatast við hann í gegnum tíðina þá sýni ég honum skilning nú orðið.
Hann á skilið refsingu fyrir sumt sem hann gerir og ég myndi hiklaust útdeila þeirri refsingu sjálfur ef þannig bæri til - en ég myndi gera það án haturs og jafnvel af virðingu.
Þakka ykkur annars fyrir orðabelgina - þið eruð höfðingjar, allir með tölu.