Einu sinni var risastór könguló og átti hún þann leiða kvilla að éta ávallt karlpeningin eftir mökun. Var hún orðin frekar leið á þessu og leið illa yfir því að hafa aldrei neinn til að tala við. Þannig gékk þetta dag frá degi þangað til að henni varð bjargað úr þessari eymd af afar myndarlegum ára. Hjá áranum fékk hún sviðsljósið sem henni vantaði og í víti hans var hún notuð sem aðalvopn gegn skylmingarþrælum. Hún var mikils metin fyrir óseðjandi hungur á skylmingarþrælum og snilldar bardaga takta. Svo kom Rýtinga og gerði hana að gæludýri.

The end.

Hatið þið ekki svona leiðinlega enda?