Er nokkuð of snemmt að birta jólakvæði? Þetta er reyndar ónýtt (árs gamalt) en gæti e.t.v. orðið e-m hér að meira gagni en tjóni.
Vofir yfir vetur þungur -
víða er kalt í desember.
Grátin kona og gumi ungur
geta hvergi yljað sér.
Lýsir tunglsins ljósið skært
lítil börn í hlýju dreyma.
Sumir aldrei sofa vært -
sumir eiga hvergi heima.
Dátt er sungið lag með ljóði -
ljóssins hátíð er við völd.
Mæðgin þegja þunnu hljóði -
það er aðfangadagskvöld.
Góðu börnin gjafir fá;
gítar! En sá sældarfengur!
Fátæk móðir ekkert á,
í örmum hennar kaldur drengur.
Fimbulkuldi, frostið meiðir
föla móður, lítið skinn.
Blíður maður barn sitt leiðir.
- „Má bjóða ykkur tveimur inn?"
Inni í hlýju ylja sér
ást er til í þessu landi.
- „Elsku vinur, þakka þér.
Þetta er sannur jólaandi."
En fallegt. [Ljómar upp] Og, það er ekki of snemmt fyrir jólakvæði 2 vikum fyrir jól.
Minnti mig eitt augnablik á litlu stúlkuna með eldspýturnar, en endaði betur.
Kærar þakkir öllsömul.
Og Tina, mér þætti mjög vænt um málfræðilexíu. Ég hef yndi af slíku.
"Lýsir tunglsins ljósið skært
lítil börn í hlýju dreyma."
Þarna ætti að standa "í hlýju dreymir" þar sem sögnin 'að dreyma' fylgir þágufalli, ekki nefnifalli.
Ég verð nú bara að vera sammála Þarfagreini og öðrum er rita hér, m.a.s. með málfræðilexíur sem eru alltaf kærkomnar.
Minnti mig líka dálítið á litlu stúlkuna með eldspýturnar.
[ Fær mikið af rykkornum í bæði augun )
Takk takk aftur og einkum Tina fyrir réttmæta málfræðigagnrýni (þó mig gruni að hún hafi ætlað sér að nefna þolfall til sögunar en ekki þágu-).
Þetta er ég búinn að lesa upphátt fyrir fjölskylduna og það er samdóma álit að þetta sé sérlega gott kvæði. Og þó að það sé sorglegt, sé í því fallegur jólaboðskapur.
Mér finnst vanta hinn sanna vínanda jólanna í þetta kvæði. Sérstaklega á Þorláksmessu með skötunni.