Það er þungskýjað veður, vorið hikar
– víkin jökulgrá.
Í norðri á tröllaukinn borgarís blikar
– brotin rekur frá.

Bryggjan er hrunin og báturinn fúinn
– að baki er ævin hálf.
Sagan hún breytist – er aldrei búin
– þótt brotni og fúni við sjálf.

Viðlag:

Í dag brenna þeir bæinn
– brenna bæinn minn.
Reykurinn svartur rökkvar fjörðinn
– rökkrið síast inn.

Bálið það nærist á bernsku minni
sem brennur til ösku í dag.
Tilveran öll varð til þarna inni,
tíminn stendur í stað.

Með kvöldinu frystir og kulnar í glæðum
– ég kom og ég var og er.
Sest upp í bílinn í sótugum klæðum
– set hann í gang og fer.

Viðlag:

Í dag brenndu þeir bæinn
– brenndu bæinn minn.
Reykurinn svartur rökkvaði fjörðinn
– rökkrið síaðist inn.