Jói helvíti, jói roskna helvíti, liggur dáninn, og mygluð augun horfa út í bláinn, ekkert þau sjá því ég má við frúnna hans nú reyna því er ekki að leyna að gremja fyllis hosum tveim í ætti brátt að enda því ég var svo mörg jólakort búinn að senda. Nú ætti að blessað getað mig páfinn. Ég fer á Kistu og klípi í systu uns hún bjögga verður sitt eigið pláss búin að plögga.

Þú og ég við lékum okkur í gamladaga saman, mikið var það oft gaman, En hún Inga slynga kunni að syngja og okkur tvo að tæla, ég vildi gjarnan við hana vel og lengi gæla, en þú varst í melrakkasléttu að pæla, og tókst með lyngum og lagni hana með þér þangað að svæla, Ég var forðum fyrir henni skjaldaður ber, Þá var ekki kominn hingað her, og ást okkar óx og dafnaði í leynum, löngum ástarbréfum beinum, stílfærð í jólakortum hreinum, við í henni vorum báðir voða skotnir, Jói þú og ég hreint ekki niður brotnir, Ég í jeppanum ætlaði á eftir smokkum að skjótast, upp á Hérað snöggvast og fljótast, en ekki þig, það grunar mig að hryggir þig, Þú í Ingu varst líka voðaskotinn, en prjónninn þinn var alltaf rotinn, Hún átti góðu að vera vön, sem ég lærði í stuttri heimsókn í melluhverfi á Mön.

Hennar Bjargar lífsbjörg verður að sjúga, því skal ég ekki ljúga svo að liggja, ég hef að mörgu ýmislegt haft að hyggja og í mínum hugaranni ævintýri með henni verið að byggja.