- 20 Staðreyndir sem karlmenn einir vita II
- Staðreyndir sem karlmenn einir vita.
- Staðreyndir sem karlmenn einir vita.
Hér halda æskuminningar mínar áfram þar sem frá var horfið.
Ek og liðsmenn rauða hersins lögðum af stað til Japans, eftir að vér höfðum brennimerkt kommúnisma í Papúa Nýju-Gíneu. Í þetta sinn ákváðum vér þó að fara laumulega í þetta. Rauðliðarnir földu sig, tilbúnir til skóknar er ek sótti um einkafund með Japanskeisara.
Er við tveir vorum sestir í þægileg sæti með tebolla við fundarborðið hófust miklar samræður sem enduðu á því að ek kallaði hann fasistatitt. Við það dró hann um mikið sverð sem varð til þess að ek tók upp sigð. Á þessum tímapunkt hófu liðsmenn mínir að gera árás á helstu borgir Japana.
Er ek og keisarinn höfðum dregið upp vopn okkar hófst mikil skylmingatíð okkar á milli og var hann að ná yfirhöndinni. Sigðin slóst úr höndum mínum og bjó keisarinn sig undir lokahöggið til að klára málið. En þá mundi ek eftir hamarnum mínum, tók hann upp og barði hressilega í höfuðið herramanninum sem lyppaðist niður.
Ek hljóp út á svalir hallarinnar og horfði á borgina brenna og rauða herinn slátra Japönunum. Við og við skaut ek Japana er átti leið framhjá.
Loks, er mér þótti góð tímasetning til, lýsti ek því yfir að Japan hefði verið sigrað og að ek væri einræðisherra þess. Og það hef ek verið allt frá þessum tíma og mun verða um ókomna framtíð.
Þér megið búast við fleiri ritum um æskuminningar mínar.
(2 af 14)
- Fæðing hér: 22/12/06 13:13
- Síðast á ferli: 25/8/23 04:52
- Innlegg: 716
Nú er Stalín og einmana maður sem vill eyða tíma sínum í einhverja vitleysu, og helst selja MS og snúa sér að aðaláhugamáli sínu, að jóðla. Því miður má hann það ekki samkvæmt 325. grein laga, en þar stendur: "Rússnenskir harðstjórar með sundfit mega ekki jóðla né klæðast drekabúningum", og varð Stalín auðvitað mjög vonsvikinn þegar hann heyrði þetta.