Iðnaðarsamfélagið og framtíð þess

Theodore Kaczynski
Þ: Ziyi Zhang
Hluti: I

1. Iðnvæðingin og afleiðingar hennar hafa verið hamfarir fyrir mannkyn. Þeir hafa aukið lífslíkur þeirra sem búa í “þróuðum” samfélögum. , en þeir hafa riðað samfélaginu, hafa gert líf ófullnægjandi, hafa látið fólk þola skö,,, hafa leitt til útbreiddrar sálfrænna þjáninga (Svo og þriðja heiminum til verlaldlegrar þjáningar) og hafa valdið náttúrunni ómældum skaða. Þróun tækni mun auka á vandan. Það mun áræðanlega valda meiri skömm og valda nátturunni meiri skaða, það mun valda aukinni félagslegri ólgu og sálrænum þjáningum, og jafnvel til aukinnar veraldlegrar þjáningar – jafnvel í “þróuðum” löndum.

2. Iðnaðar-vísinda kerfið gæti lifað og það gæti eyðst. Ef að það lifir, þá kannski að lokum mun það ná fram lágu stigi af veraldlegri og sálrænni þjáningu, en einungis eftir að fara í gegnum sársaukafullt stig aðlaðanna, og einungis að kostnaðinum að draga mannkyn og skepnur niður að hönnuðum vörum og göltum félagsvélarinnar. Í framhaldi, ef kerfið lifir, verða afleiðingarnar óumflýjanlegar: Það er engin leið til þess að umbæta eða breyta kerfinu til þess að koma í veg fyrir að það taki virðingu fólks og sjálfstæði þess.

3. Ef kerfið brotnar niður verða afleiðingarnar mjög hræðilegar. En því meira sem kerfið stækkar því meiri verða hamfarirnar þegar það brotnar niður, þannig ef það er brotið á bak þá er best að það gerist sem fyrst.

4. Þess vegna mælum við fyrir uppreisn gegn iðnaðar kerfinu. Þessi bylting gætur hvort sem er farið fram friðsamlega eða ófriðsamlega: Það gæti gerts fljótlega eða fjarað út á nokkrum áratugum. Við getum ekki sagt neitt fyrir um það.

5. Í þessari grein munum við einungis veita nokkrum af hinum neikvæðum afleiðingum athygli sem hafa vaxið af iðnaðar-vísinda kerfinu. Aðrar slíkar afleiðingar munum við einungis minnast á í stuttu máli eða sniðganga. Það felur ekki í sér að við lítum á þær sem ómerkilegar. Vegna hagkvæmissjónarmiða munum við einskorða díalogíuna við svæði sem hefur verið veitt ófullnægjandi athygli. Til a’ mynda höfum við skrifað lítið um skemmdarverk á umhverfinu og eyðingar á viltri náttúru, jafnvel þótt að við álítum það verða mikilvæg viðfangsefni.
Sálfræðin að baki nútíma vinstristefnu

6. Nánast allir fallast á að við lifum í samfélagi sem stendur fyrir grundvallar vandamálum. Ein útbreiddasta holdgerving brjálæðis veraldar okkar er vinstristefna, svo umræða um sálfræði vinstristefnunnar getur þjónað sem inngangur fyrir vandamál nútíma þjóðfélags almennt.

7. Hvað er vinstristefna? Á fyrri hluta tuttugustu aldar væri praktískt að skilgreina það sem jafnaðarstefnu. En núna er hreyfingin sundurleit svo erfitt er að greina hvern er hægt að kalla vinstrimenn. Þegar við tölum um vinstrimenn í þessari grein eigum við aðallega við jafnaðarmenn, kommúnista, “póltískar rétttrúnaðar “ týpur, feminista, aðgerðasinna samkynhneigðra og fatlaðra, dýraréttindasinna og því umlíkt. Það sem við erum að reyna komast a er ekki vinstristefna sem hreyfing eða hugmyndafræði heldur sálfræðileg staðalgerð, eða öllu heldur samansafn líkra staðalgerða. Þannig að, það sem við eigum með með “vinstristefna” mun birtast í skýrara ljósi í framgangi umræðu okkar um sálfræðinna sem liggur að baki vinstrimennsku. (Sjá einnig, málsgreinar 227-330)

8. Jafnvel þó að svo sé þá munu hugmyndir okkar um vinstristefnu vera óljósari en við gætum óskað okkur, en það viðrist ekki vera nein lausn við því. Allt sem við viljum benda á eru tvær megin ástæðurnar sem við teljum vera drifkraft nútíma vinstrimennski. Við gerum engan vegin kröfu til heildstæðs sannleika um vinstristefnu. Einnig í umræðu okkar eigum við, við nútíma vinstrimennsku einvörðungu. Við látum spurninga um hve langt umræða okkar um vinstrimenn nítjándu og framanverða tuttugstu aldarinnar – ósvarað.

9. Þær tvær sálfræðilegu tilhneigingar sem eru undiliggjandi í nútíma vinstristefnu köllum við “minnimáttarkenndir” og “offélagsmótun.” Minnimáttarkenndir eru einkenni nútíma vinstristefnu í heild sinni meðan offélagsmótun aðeins einstakrar greinar nútíma vinstristefnu; en þessi grein er mjög áhrifamikil.

Minnimáttarkenndir

10. Með “Minnimáttarkenndir” eigum við ekki eingus við minnimáttarkennd heldur öll skyld einkenni; lítið sjálfstraust, vanmáttarkennda, þunglyndislegra tilhneiginga, uppgjafar, samviskubits, sjálfshatur et cetera. Við höldum því fram að nútíma vinstrimenn hafi þessar kenndir (meira eða minna bældar niður) og að þessar kenndir séu afdrifaríkar til þess að segja fyrir um stefnu vinstristefnunnar.

11. Þegar einhver túlkar nánast allt sem niðrandi sem er sagt um ahnn (eða hóp sem hann tilheyrir) ályktum við að hann hafi minnimáttarkenndir og lítið sjálfstraust. Þessi tilheniging er áberandi meðal réttindabaráttumanna minnihlutahópa, hvort sem þeir tilheyra hópnum sem þeir snúast til varnar eður ei. Þeir eru ofur viðkvæmir fyrir orðum sem eignuð eru minnihlutahópum. Hugtökin “Negri”, “Austurlenskur”, “Fatlaður” eða “gell” fyrir afríkumann, asíumann, vanskapaða manneskju og konu. Sem upphaflega hafði enga niðrandi merkingu. “Skutla” og “gella” voru einungis kvenkyns jafningjar “gaurs” og “kalls” eða “félagi”. Neikvæða merkingingin hefur verið hengd við orðin af réttindabaráttumönnunum sjálfum. Jafnvel hafa sumir skepnu réttindabaráttumenn hafnað orðinu gæludýr og krafist að því verði skipt út fyrir “dýrslegur félagi”. Vinstrisinnaðir mannfræðingar leggja mikið á sig að segja ekkert um frumstætt fólk sem túlka mætti sem niðrandi. Þeir vilja skipta út orðinu “frumstæður” fyrir “Ólæs.” Þeir virðast nánast vera vænsisjúkir um allt sem gæti bent til þess að þeirra menning sé okkar óæðri. (Við leitumst ekki við að gefa í skyn að okkar menning sé æðri. Við viljum einungis benda á ofur viðkvæmni vinstrisinnaðra mannfræðinga.)

12. Þeir sem eru viðkvæmastir fyrir “pólitískt órétttrúrri” merkingarfræði eru ekki meðal fáttæktarhverfa áhangandinn, ásískur innflytjandi, misþyrmt kona eða fatlaður einstaklingur, heldur frekar fámennur hópur réttindabaráttumanna, sem margir hverjir tilheyra ekki neinum “okuðum” hópi heldur má rekja til forréttindalags samfélagsins.. Pólitískur rétttrúnaður hefur sitt höfuð vígi meðal háskólakennara, sem hafa trygga atvinnu og rausnarleg laun, og meirihluti þeirra eru gagnkynhneigðir hvítir karlar frá yfir og meðal efnuðum fjölskyldum.

13. Margir vinstrimenn finna mikla samsvörun við hópa sem sem hafa veika (kvenfólk), sigraða (Amerískir Indjánar), óaðlaðandi (samkynhneigðir) or annarslegar óæðri ímynd. Vinstrimönnum finnst sjálfum þessir hópar vera óæðri. Þeir myndu aldrei viðurkenna fyrir sjálfum sér að bera slíkar tilfinningar, en það er einmitt þess vegna sem þeir finna til samkenndar með þessum hópum, þar að segja að finna samsvörum við sínum vandamálum. (Við viljum ekki gefa í skyn að kvenfólk, indjánar et cetera séu óæðri, heldur erum við einungis að benda á atriði um sálfræðina að baki vinstrimennsku.)

14. Feministar eru örvæntingarfullar í að sanna að konur séu jafn sterkar og hæfar og menn. Augljóslega eru þær hrjáðar ótta að konur séu ekki jafn sterkar og hæfar og menn.

15. Vinstrimenn hneigast oft að því að hata allt ber ímynd um að vera sterkt, gott og árangursfullt. Þeir hata Ameríku, þeir hata vestræna menningu, þeir hata hvíta karlmenn, þeir hata rökvísi. Ástæðurnar fyrir þessu hatri samsvara augljóslega ekki þeirra undirliggjandi tilefni þess. Þeir segja að þeir hati vestrið vegna þess að það er stríðsglatt, nýlendusinnað, kynrembt, sjálfskynþáttarmiðað og svo framvegis, en þar sem þessi sömu gallar koma fram í félagshyggjulöndum og frumstæðum menningarheimum, finna vinstrimenn afsakannir fyrir þeim, eða í besta falli viðurkenna þær með þróa; en þvert á móti benda þeir á (og ýkja jafnframt oft stórlega) þessa sömu gallaþegar þeir birtast í vestrænni menningu. Svo að það er auljóslega ekki sanna tilefnið fyrir hatrinu á Ameríku og vestrinu. Þeir hata Ameríku og vestrið vegna þess að þau eru sterk og árangursrík.

16. Orð eins og “sjálfsöryggi,” “sjálfstæði,” “frumkvæði,”, “frumkvöðlastarfsemi,” “jákvæðni” et cetera. Eru lítil partur af orðaforða vinstrimanna og frjálslyndra (Ens. Liberal.) Vinstrið er and-einstaklingshyggt og hóphyggjuhyggt. Hann vill að samfélagið leysi öll vandamál fyrir alla, þjóni llum þörfum þeirra og hugsi um þá. Hann er ekki manneskja sem nýtur innri tilfinningu sjálfstrausts í h´fileika sínum til að leysa af hendi vandamál sín og fullnægja eigin þörfum. Vinstrimaðurinn er andsnúinn hugtakinu samkeppni vegna þess að innst inni finnst honum hann vera núll og nix.

17. Þau listform sem nútíma vinstrisinnaðir hugsuðir hneigast til einblína á verðleysu, yfirbugun og örvæntingu, eða annars taka þau á sig fjölmakaðan tón, lyfta hönd af allri rökvísri stjórn sem það væri algert vonleysi að ná einhverju fram með rökvísum útreikingum svo allt sem eftir stendur er hyldýpi skynjanna augnabliksins.

18. Nútíma vinstrisinnaðir heimspekingar hneigast til þess að hafna rökvísi, vísindum, hlutlægum veruleika og krefjast þess að allt sé afstætt. Það er rétt að það er hægt að spyrja alvarlegra spurninga um grunn vísindalegrar þekkingar og hvernig má skilgreina hugtakið hlutlægur veruleiki. Það er augljóst að nútíma vinstri heimspekingarnir are einfaldlega ekki sval-lyndir rökfræðingar sem rannsaka kerfislega grunn kunnáttu. Heldur eru þeir tilfinningabundnir í árás sinni á sannleika og raunvöruleika. Þeir ráðast gegn þessum hugtökum vegna sálfræðilegra þarfa sinna. Einn þáttur árásar þeirra er útrás fyrir árásarhneigð, og svo langt sem árangur þeirra nær svalar hún þörf þeirra fyrir völd. Mikilvægra er þó að vinstrimenn hata vísindi og rökvísi vegna þess að þau greina ákveðnar skoðannir sem réttar (Árangursríkar, æðri) og aðrar sem falskar (Misheppnaðar, óæðri). Minnimáttarkenndir vinstrimannsins ná svo djúpt að hann þolir ekki greinarmun á sumum hlutum sem árangursríkum og æðri og öðrum sem misheppnuðum og óæðri. Þetta er einnig undirliggjandi ástæða höfnunnar á geðsjúkdómum og notkun greindarprófa. Vinstrimenn eru andsnúnir kjarnsýrðra útskýringa mannlegra eiginleika eða formgerðar vegna þess að þess skonar útskýringar láta einn virðar öðrum fremri. Vinstrimenn kjósa fremur að gefa samfélaginu hrós og skömm yfir hæfileikum einstaklings eða skorts á þeim. Þessvegna ef manneskja er “óæðri” þá er það ekki hennar sök heldur samfélagsins vegna þess að hana ól það ekki rétt.

19. Vinstrimaðurinn tilheyrir vanalegi ekki þeirri staðalformgerð sem minnimáttarkenndir leiða til monts, sjálfshverfu, okara, sjálfssölumanns, óvægins samkepnisnautar. Þessskonar manneskjur hafa ekki allveg misst trúnna á sjálft sig. Hafa öllu fremur skort á valdsskynjun og sjálfsverðleikamati. En getur samt sem áður ímyndað sér sig vera sterkan, og eftirleitni hans við styrkleika framkalla ógeðslega hegðun hans. En vinstrimaðurinn er of langt leiddur fyrir slíkt. Minnimáttarkenndir hans eru svo innrættar að hann getur ekki ímyndað sig sterkan og verðmætan. Svo gast hóphyggja vinstrisins. Hann getur einungis fundið styrk í því að tilheyra stórri hreyfingu sam hann samsvarar sig með.

20. Takið eftir masókískum henigðum skipulagðra aðgerða vinstrimanna. Vinstrimenn mótmæla með því að leggjast í jörðina fyrir framan farartæki, þeir etja lögreglu eða kynþáttahyggjendur viljandi til að misþyrma sér, et cetera. Þesslags aðgerðir kunna að vera áhrifaríkar, en margir vinstrimenn notast ekki við þær sem leið að enda heldur vegna þess að þeir taka masókískar aðgerðir framm yfir aðrar. Sjálfshatur er einn eiginleiki vinstrisins.

21. Vinstrimenn kunna að gera tilkall til þess að réttindabarátta þeirra sé af tilefni samúðar eða vegna siðferðislegra gilda, og gildi spila hlutverk fyrir vinstrimenn af offélagsmótuðu staðalgerðinni. En samúð og siðferðisleg gildi geta ekki verið megin tilefni réttindabaráttu vinstrimanna. Árásargirni er of stórvægilegur þáttur vinstrisinnaðarar hegðunnar; svo er einnig eftirleitninn eftir völdum. Ennfremur, er mikil hluti vinstrisinnaðrar hegðunnar ekki rökvísilega reiknaður til frama fólksins sem vinstrimenn gera tilkall til þess að aðstoða. Til að mynda, ef maður trúir því að jákvæð mismunun sé svörtu fólki góð, er það skiljanlegt að krefjast jákvæðrar mismununnar á svo árásargjarnan og óbigulan hátt? Augljóslega myndi það vera auðsælara að notast við setttlegri og bilgjarnari aðferðir og tákræna eftirlætni til hvíts fólks sem finnst að jákvæð mismunun mismuni þeim. En vinstrisinnaðir réttindabaráttumenn notast ekki við slíkar aðferðir vegna þess að það myndi ekki fullnægja tilfinningalegum þörfum þeirra. Að aðstoða svart fólk er ekki hið sanna markmið. Í staðinn þjóna kynþátta vandkvæði sem afsökun fyrir að láta í ljós árásargirni sína og ergða valdfýsn. Og með því skaða þeir í raun svart fólk, því árásargirni réttindabaráttumanna gagnvart hvíta meirihlutanum henigist til þess að magna kynþáttaólgu.

22. Ef samfélag okkar stæði ekki fyrir frammi neinum vandamálum, yrðu vinstrimennirnir að finna þau upp til að öðlast afsökun fyrir að vera með læti.

23. Við leggjum áherslu á að hið ofangreinda reynir ekki að vera nákvæm lýsing á öllum sem gæti talist vinstrimaður. Það er einungis gróft viðmið á almennum hneigðum vinstrimanna.

...

Partur II