(Enn um svarta ellina.)
Viltu...
Viltu passa mig?
Mér líđur svo illa.
Ég ligg hérna kvalinn,
og lífiđ er búiđ.
Nú verkir mig trylla.
Ég verđ bráđum galinn.
Mitt viđnám er flúiđ.
Viltu drepa mig?
Ég vil ekki lifa.
Ţađ veldur mér kvíđa,
sem verđur ađ báli.
Ég víst á ţví klifa,
ég vil ekki bíđa,
og verđa ađ káli.
En ég er svo hrćddur!
Lipur texti aflestrar. Vonandi eigum viđ ekki öll fyrir höndum svona elli samt.
Já, ţetta er vel ort, mađur hugsar um alla ţá sem ţjást í ellinni. Gott hjá Billa!
Flott kvćđi, međ átakanlegum undirtón.
Líklega er ţetta jafnframt í fyrsta sinn sem ţetta ágćta ljóđform
(terzía, ef mér ekki skjöplast) sést hér um vefslóđir. Gott framtak.