Ofnbakaður grjónagrautur? Er það einhvern vitleysa? Nei og alsekki, kæru Gestapóar, heldur þjóðkunn leið matreiðslu í Finnlandi og viða.
Og til hvers ætti maður að vera að því? Að því að ofnbakaður grautur er óðýr og góður matur, einhvernveginn meiri matur en venjulegur soðinn grautur og svo þarf maður ekki standa yfir grautnum eins og venjulega. Maður þarf vissulega vera við en maður getur auðveldlega gert eitthvað annað á meðan, sinnt öðrum heimilisstörfum eða eitthvað. Helsti gallinn við ofngrautinn er að hann tekur aðeins meira rafmagn en hinsegin grautur.
Hvað þarf maður?
Djúpt, eldfast form. Helst svona með loki. Og svo:

1 litra mjólk
2-3 dl af grjónum
1 tsk salt
smér

Fyrst á að smyrja formið, að innanverðu. Settu svo grjónin í. Helltu mjólk yfir. Settu lokið á og allt inn i ofn, 200 gráður Celsius. Grauturinn á að bakast svona 1-1,5 klst. Uns er orðinn brúnt meðfram í forminu og eiginlega allur vökvi soginn inn í grjónin eða gufaður upp. Allt svona lærist svo með nokkrum tilraunum. Einnig er gott að leggja grjónin í bleyti fyrst í nokkra klst. eða yfir nótt jafnvel. Notar maður grjón sem hafa legið í bleyti, þarf maður aðeins minni vökva. Segjum svona 7 dl.
Og sem grjón má nota ymsar korntegundir. Rís er vist algengast á Íslandi, en mjög gott er að nota bygg, sem er annars ræktað í öðrum Norðurlöndum. Einnig er fínt ef maður finnur spelt, bókhveiti eða hirs. Spelt er með svolitið hnetukennt bragð, hirsgrjónin eru litil og skemmtilega gul. Bókhveiti hefur svolitið sérstakt bragð, segjum, að það er eitthvað fyrir fólk sem kann að meta slafneskan eða austurlenskan mat.
Svo borðar maður grautinn sinn. Hellir mjólk útá, rís og hirs eru fín með kanilsýkri, bókhveiti og bygg og spelt með smjörklípu. Og má prufa með berjum, sultum, berjasúpu... allt sem manni dettur í hug. Og ef maður vill þróa grautreiðsluna sina áfram, enginn bannar manni að baka grautinn sinn með fjallagrösum, rúsinum eða öðrum þurrkuðum ávöxtum, eða þess vegna eplabítum. Eftir smekk og ástand í heimilinu.