Í morgun vaknaði ég án þess að verða vör við nýja hrukku á andlitinu, enda er ég auðvitað með fullkomna húð , eða svo er mér sagt þannig að ég mun ekki verða hrukkótt fyrir sextugt.
Dótti mín vaknaði hins vegar gjörbreytt, hún var mikið stærri og sterkari, hún var orðin merkilegri en allir í leikskólanum og fékk kórónu, svo sungu allir fyrir hana og það var hægt að fá muffins með morgunkaffinu, sko súkkulaði,
Hún er búin að missa tvær tennur og hún er alltaf á leiðinni að slíta lausu augntennurnar úr líka, en það sem hún gerir sér ekki grein fyrir er að þær losna ekki þegar hún vill að þær losni heldur losna þær alltaf að sjálfu sér, henni er auðvitað alveg sama um það.
Hún vill fara í sparikjólnum allt sem hún fer, hún vill göt í eyrun og eyrnalokka, hún vill fá prinsessu þetta og brats hitt með barbíbleikum fylgihlutum sem eru demantsskreyttir með allavega pallíettum og fjaðraskúfum, smekkmanneskja eins og mamma sín .

Þessi yndislega mannvera er sex ára í dag og ég veit bara ekki hvernig svona skemmtilegt og fullkomið barn kom frá okkur foreldrunum sem erum bæði eins ófullkomin og hugsast getur.