Þegar ég var tíu ára fengum við systkinin að velja okkur jólaföt úr burda blaðinu og svo fórum við með mömmu í vouge til að finna heppilegt efni í fötin, svo sat mamma og saumaði næstu daga og talaði við sjálfa sig á meðan, það var alltaf kafsnjór og við vorum að reyna að hitta snjóboltum í flottu grýlukertin sem mynduðust á ógnarhraða niður úr þakskegginu og vorum svo skömmuð fyrir að borða þau .

Það var gaman.

Í þá daga horfðum við systkinin á barnatímann allan aðfangadag og jóladag enda var ekkert nema örstutt barnaefni á rúv og enginn átti video í minni fjölskyldu, við borðuðum fullt af konfekti, smákökum og allskonar gúmmulaði ( bara á jólunum) fórum í bað og klæddum okkur í fyrsta sinn í nýju fötin sem höfðu fengið að hanga inní skáp hjá mömmu og pabba síðan mamma kláraði að sauma þau og fengum síðan vel skreyttar gjafir frá ættingum okkar og vinum og það var þetta sérstaka andrúmsloft, þessi sérstaka lykt í loftinu og þetta sérstaka skap sem maður komst í, skrautið, ljósin í skammdeginu og allur þessi undirbúningur, laufabrauðsútskurður, smákökubakstur, piparkökurnar, seríur sem voru eldgamlar , alltaf hengdar upp í sama gluggann heima hjá ömmu, allt var í föstum skorðum og hefðirnar voru fastmótaðar. Við fengum ekki að snerta jólatréð eða kökurnar fyrr en það var kominn réttur tími og það var allt svo heilagt , við bárum virðingu fyrir öllu þessu gamla skrauti sem hafði alltaf fengið að hvíla á bómull í upprunalega kassanum allt frá því það hafði verið notað fyrst, við vorum smeyk við grýlu og leppalúða án þess að það væri gagnrýnt af einhverjum siðapostulum frá barnaverndarnefnd.

Það var hátíðlegt og fallegt að sitja klukkan sex á aðfangadegi við borðstofuborðið og hlusta á jólaguðspjallið í útvarpinu á meðan maður smakkaði á forréttinum sem maður fékk bara einusinni á ári.

Í dag fá börnin mín að horfa á eins mikið barnaefni og þeim nákvæmlega sýnist, það er meira að segja barnaefni há tannlækninum . þau fara í hagkaup og fara í krakkahornið og sjá barnaefni.

Hvað er spennandi við það í dag að hafa barnaefni í sjónvarpinu frá morgni til kvölds?

Sælgæti er eitthvað sem þau geta nálgast í sælgætisbarnum í öllum stórmörkuðum ef hann er í þeirra hæð og þau þurfa ekki að bíða neitt eftir sælgætinu í desember af því það flýtur útúr jóladagatalinu, skónum í glugganum og frá öllum smákökusmakkbörum og konfektsmakkbörum hvert sem maður fer að kaupa inn í matinn.

Er það eitthvað jólalegt ?

Ný leikföng er eitthvað sem börn fá í hverri einustu viku, þau eru að fá dót með hverri einustu skyndibitamáltíð og þau eru alltaf að leika sér að nýju dóti í skólanum, þau fara í heimsókn til vina sinna og fá þar að leika sér að dótinu þeirra, það þykir ekkert merkilegt í dag að eiga flott dót, eða nýjasta nýtt, það þykir bara eðlilegt að krakkar hrasi um draslið sitt inní yfirfullu herberginu sínu án þess að þau taki eftir því.

Vá hvað ég er komin með uppí kok af nýju dóti .

Föt og dvd myndir eru útum öll gólf eða hrúgað inní skápa og hirslur af því að það er ekki lengur pláss fyrir það, börn nú til dags eiga allt sem þau vilja, leika sér að því rétt á meðan þau eru að slíta það í sundur og svo er það komið undir rúm með öllu hinu sem verður hent í næstu hreingerningu.

Skemmtilegt?

Jólabaksturinn og laufabraðið fæst í hvaða sjoppu sem er í hvaða verðflokki sem er, öllum er skítsama hvort þetta er bakarísbrauð eður ei.

Ring any bells ?

Ljósadýrðin sem loftið fyllti hér áður fyrr er kölluð ljósmengun í dag og það er allt blikkandi og yfirdrifið í öllum litum heims, bara að það væri hægt að njóta þess að kveikja á kerti heima hjá sér í rólegheitunum , nei þá finnur maður ekki helvítis kveikjarann og þegar maður loksins finnur kertið þá er það ilmkertið sem lenti ofaní rúmfataskúffunni manns og maður er kominn með ógeð af þessari fýlu.

Týpískt ekki satt ?

Svo kveikir maður á útvarpinu og Jónsi gargar sig hásan um að jólin séu að koma í kvöld, ojjj ég fæ hroll, kannski ef maður er heppinn þá er ein útvarppstöð ekki með jólalag og þá eru það bara jólaauglýsingarnar sem eru að gera mann geðveikan, prufaðu hitt og þetta í matinn á jólunum, eða þetta og hitt er tilvalið í skóinn, skatan er komin, jólalandið er opið , jólasýning í smáralind, jólasveinninn kemur í IKEA að láta taka myndir af sér með börnunum..... KRÆST !

Er maður orðinn leiður eða hvað !

Svo hrúgast ruslið og dreifiritin innum lúguna hjá manni og það er allt orðið rándýrt en samt alveg hrikalega ómissandi, ef maður dirfist að ætla að föndra jólagjafirnar þá er manni klappað vinalega á öxlina einsog maður sé fimm ára.

Hátíðlegt my ass!

Hvað varð um jólaskapið mitt eiginlega?

Ég ætlaði að skrifa einhvern ægilega nostalgíulegan pistil , verða voða væmin og hjartnæm um hvað jólin í minni æsku voru undursamlega rómantísk.

Svo birtist þetta pistilsskrímsli !