Kannski /vonandi er ég að tala um þröngan hóp af einstæðu fólki sem ég hef tekið eftir í kringum mig á þeim vefsvæðum sem ég stunda .

EN SAMT:

Í dag kynnist fólk nær eingöngu vegna einhverra spjallsvæða á netinu eða í gegnum vinnuna sína, að mér finnst.
Já , haugölvi á djamminu , þá hleypur oft á snærið hjá fólki.

Einusinni var fólk kynnt formlega í vinahópnum sínum og tókust þá kannski spennandi kynni með fólki og það fór saman í bíó, göngutúra, gefa bra bra brauð og borðaði saman , það varð að hittast undir fjögur augu til að kynnast, það var ekki sms eða msn eða e -mail eða neitt þannig þar sem hægt er að skrifast bara á.

Í dag þykir sjálfsagt að maður skipti um relationship status á fésinu ef það leikur minnsti vafi á trausti makans og það er rætt í commentakerfum síðunnar hver sé drullusokkur og skíthæll.

Það hefur kannski ekki breyst í gegnum tíðina, en alþjóð veit þá þrír vita er sagt og er það kannski ekki jafn lengi að berast út á meðal manna þegar samskiptatæki jafn öflugt og internetið er ekki til staðar.

Í dag þykir ekkert nema sjálfsagt að maður stundi skyndikynni útí vegakanti á bílnum sínum eftir að hafa addað einhverjum á msn korteri áður og svo ekki söguna meir.

Einusinni þótti það fásinna að hittast eingöngu til að fá að stunda munnmök með viðkomandi, koss var dýrmætur og ástarbréfin voru geymd einsog fjársjóður.

Kynlífsathafnir manna og kvenna snúast alltof oft í kringum webcam sex , símasex og tæki sem knúin eru með batteríum til að kynlífið geti talist áhugavert.
Kannski er það til bóta að möguleikar til að njóta kynlífs séu svona fjölbreyttir, en ég held samt að fólk missi sjónar á hvort öðru og fari þess í stað að keppa um að prufa sem flest svo það geti nú gert einsog í klámmyndunum.
Búningar, hjúkku, fanga, löggu og allskonar korsilett þykja jafn sjálfsagðir hlutir og það að bursta tennur og fara í bað áður en ástarleikir hefjast nema í dag er þetta allt rafrænt og þú getur verið eins illa lykandi og þér sýnist bakvið tölvuskjáinn að horfa á þann sem þú girnist í cam.
Í gamla daga þá var kannski ekki hirt mikið um að búa sig sérstaklega upp fyrir kynlífsleikina, það þótti aðalmálið að vera snyrtilegur og velllyktandi, en það var helst ekki verið a hafa hátt um aðferðirnar.

Í dag er allt orðið einnota, þú ferð út að skemmta þér og færð þér einn fola/gellu sem þér tekst kannski að lóðsa með þér heim og svo er bara einhver annar/önnur næst þegar á djammið er haldið.

Hvar er eltingarleikurinn við konuna sem þú elskar eða manninn sem þú þráir, hvar er spennan hvar er ástin, ég spyr nú bara einsog fávís kona, af hverju fær maður aldrei símhringingu lengur eða óvæntar heimsóknir, það er allt orðið svo stíft í raunheimum á meðan það má allt í netheimum.

Í dag er fólk orðið svo despó að því finnst í lagi að stunda bara eitthvað sem gæti kannski kallast kynlíf loksins þegar það nær einhverjum raunverulegum kontakt við mannveru undir fjögur augu og síðan er bara farið eitthvað annað og leitað að hinni sönnu ást eða hvað svo sem fólk leitar að nú til dags.

Já kannski er maður orðinn firrtur sjálfur og bitur, en ég óska að þessi þróun snúi til baka þegar fólk gat haldist í samböndum án þess að vera í einhverjum sápuóperuleik alla daga og geti í raun og veru lifað saman hamingjusöm til æviloka.
OG
Auðvitað þekki ég pör núna í dag sem lifa allt öðru lífi en það sem ég hef nefnt og auðvitað gengur allt vel hjá þeim, en mér finnst samt að maður hafi séð fleiri skilnaði heldur en hjónabönd sem hafa haldið í gegnum tíðina.
ÞESS VEGNA
Vona ég að þetta sé bara enn eitt innihaldslausa þvaðrið frá mér.