Hvað er óþarfi? Brenjar veltir því fyrir sér.
"úff...," gefur Brenjar frá sér þegar hann leggst niður í rúmið. Það er sveitt viðkomu eins og veikur maður hafi lengið legið í því og gert ekkert nema svitnað. "Svei mér þá, hvað ég er latur og nenni engu, ekki einu sinni að sofa. Það er jú margt sem ég get svo sem gert en ekkert af því er nauðsynlegt. Því ætti ég að eyða tíma mínum í að gera eitthvert ónauðsynja verk? Nei, betra er að liggja hér og bíða eftir... engu svo sem." Brenjar brosir og lítur til hliðar á útvarpsvekjarann sem segir: 15:34, hann lokar augunum en er ekkert þreyttur. " Hann fer alltíeinu að hugsa um aðfangadagskvöl þar sem hann fór að flissa yfir engu og allir vildu vita af hverju hann flissaði svona. "Engin skildi af hverju ég var að flissa og ég var næstum búinn að öskra yfir mig af hlátri," segir hann við sjálfan sig og skellihlær. "Óþarfa spurningar rigna yfir mann þegar maður flissar, en hvernig get ég útskýrt svona lagað sem ég flissa af inn í hausnum á mér. Atvik sem bara ég skil! <i>Þegar ég sá konuna í kringlunni beygja sig of langt fram fyrir sig til að taka upp veskið sitt og hósta þannig að ég hélt að hún myndi æla!</i>" Brenjar klæðir sig úr sokkunum, hann er orðinn svo sveittur á tánum. Hann veltir sér á hliðina og flissar.