Heyrðu nú kæri Bandingi.
Nú hef jég sko frá svolitlu að segja.
Eins og jég sagði síðast, þá færði jég mig úr almenningsgulu yfir í trukkagulu í febrúar og hef verið þar, þar til á þriðjudaginn sl.
Eins og á nánast öllum öðrum stöðum í hinum s.k. ísköldu Raunheimum, rak hin fáránlega ‹kreppa› tærnar aftan í vagninn hjá mér og varð skyndilega lítið um verðlausan gjaldmiðil til viðgerða eða dekkjakaupa. Fjékk jég þá nóg og ákvað að segja starfi mínu lausu og hætti samdægurs.
Ekki þurfti ég að bíða lengi atvinnulaus, en sama kvöld er jég kominn með nýja vinnu. Sá böggull fylgir þó skammrifi að til að til að geta stundað þessa nýju vinnu, neyðist jég enn til að flytjast búferlum og í þetta skiptið flyst jég til Baunveldis, en þar hefi jég fengið þann starfa að aka trailer á milli Norðurlanda fjær og Germannaveldis. Hef jég störf á sunnudagskvöld og liggur þá leið beint til Germannsveldis.

Af þessum sökum hef jég neyðst til að afboða komu mína, sem og almenna vernd á stórsamkundu okkar Gestapóa um aðra helgi, mér til mikillar sorgar og mæðu. Mjér þykir mjög miður að hafa eigi tækifæri á að vera viðstaddur þennan stórviðburð, sem hin árlega Árshátíð er, en jég mun reyna að vera á staðnum í anda, nema boðið verði upp á vefmætingu, en þá ætti jég mögulega að ná að láta mjér bregða fyrir.

Frá mínum dýpstu hjartarótum óska jég ykkur öllum mikillar gleði og mikillar drykkju annan laugardag!
Jég mun reyna að láta mig sjást hjér inni eins oft og mjér hreinlega verður unnt. Hafið það sem allra bezt í fjarveru minni og árnið mjér velfarnaðar í starfi á Norðurlöndum fjær.

Kærar kveðjur og reynið að sakna mín!
Ykkar Sloppur!