Það er alltaf erfitt að setjast í dómarasætið þegar sögurnar fara eftir því við hvern maður talar.
Nauðgarar hafa stundað sína iðju frá örófi alda. Fyrst um sinn voru litla refsingar gegn þeim glæpum en nútíminn fór að taka meir á þeim málum. Þolendur nauðgara hafa hinsvegar átt erfitt með sönnunarbyrðina hafi þeir viljað kæra slíkan verknað. Ég man vel eftir þegar ung stúlka úr mínum heimabæ kærði nauðgun.
Drengurinn sem hún kærði sagði hana ljúga og þar sem drengurinn var af virtri ætt. Söfnuðu bæjarbúar nöfnum á undirskriftalista og keyptu auglýsingu honum til stuðnings. Þetta mál vakti mikla athygli og þegar ég fór að að spurja bæjarbúa fekk ég tvær útgáfur af söguni. Önnur var að ættarveldi drengsins væri að verja hann og hín að hegðun stúlkunar hafi einfaldlega boðið upp á að henni væri nauðgað.
Bæjarbúar klofnuðu um hver væri sökudólgurinn og hver væri fórnarlambið í þessu máli. Ég fylgdist ekki hverngig þetta mál endaði fyrir dómi en ég alla vega vona að sá sem hafi dæmt í þessu máli hafi ekki verið á þeirri skoðun að hegðun stúlkunar hafi réttlætt nauðgun. Hinsvegar virðast þeir sem nauguðu hagkerfinu réttlæta gjörðir sínar á því að kerfið hafi hreinlega ætlast til þess að því væri nauðgað. En nauðgun er alltaf glæpur.
Kæri Offari.
Það vill oft verða þannig í nauðgunarmálum að fórnarlambið lifir við skömm (85% tilvika), sektarkennd (71% tilvika), kvíða (66% tilvika), sjálfsvígshugsanir (50% tilvika) og svo mætti lengi lengi telja.
Oft eru svona mál einnig orð á móti orði og þessvegna eru fæst nauðgunarmál kærð.
En að lesa það að bæjarbúar hafi byrjað að skrifa undir undirskrifarlista og keypt auglýsingar til að hjálpa dreng sem er sakaður um nauðgun finnst mér hræðilegt. Því, það tekur mjög á að kæra fyrir svona glæp og þessi hegðun þorpsbúa hefur EKKI hjálpað stelpunni sem hefur liðið nógu illa fyrir. Þetta fólk ætti að skammast sín.
Það er alveg sama hvernig manneskja hagar sér/klæðir sig eða ber sig, það gefur annarri manneskju aldrei rétt á að þröngva sér á hana og neyða hana til að gera eitthvað án hennar samþykkis.
Ég er aftur á móti ekki sátt við það, að þú líkir meðferð hagkerfisins við nauðgun. Það voru bara valdaspilltir hálfvitar sem vildu meiri og meiri peninga.
En nauðgun er glæpur! SKAMM.
Villimey því miður er sagan sönn um undirskriftalistann. Mig minnir að 100 mans hafi skrifað sig á þennan lista. Það sem ég er að líkja saman við hagkerfisnauðgunina er að svo virðst sem að hegðun stjórnkerfisins réttlæti misnotkun kerfisins.Þó svo að það hafi verið hægt að misnota kerfið er ekki þar með sagt að það hafi átt að gera það.
Ég viðurkenni það að ég man ekki eftir þessu máli. Þannig ég ætla bara að spurja.
Var þetta listi til að hún mundi draga kæruna til baka ?
Listin var yfirlýsng á því að þau sem á hann rituðu trúðu orðum hans. Þessi listi setti skammarblett á bæinn minn og það er innan við tíu ár síðan þetta gerðist.
Nauðgun er alltaf viðbjóðsleg og ekki undir neinum kringumstæðum "réttlætanleg" Alveg sama þótt fórnarlambið hafi verið ölvað, lauslátt eða eggjandi í klæðaburði. Í nauðgun er athöfn sem á að vera falleg og yndisleg snúið upp í óhugnarlegt ofbeldi. Vesta er að ótrúlega stór prósenta kvenna hafa upplifað nauðgun eða nauðgunartilraun. Engu á heldur að skipta hvort nauðgarinn er af góðum ættum. Hann er alltaf sá seki og alltaf ofbeldisglæpamaður.
Ég vil samt benda á að falskar nauðgunar/misnotkunarkærur eru allt of algengar. Ég þekki stelpu sem svaf hjá manni þegar hún var fimmtán ára - þegar mamma hennar komst að því neyddi hún stelpuna til að kæra hjásvæfuna fyrir nauðgun. Misnotkunarákærur eru þekkt verkfæri í forræðismálum.
Rétt sem Tina segir hér að ofan.
Hef sjálfur orðiði vitni að því að stelpa kærði vin minn fyrir nauðgun en því miður fyrir hana voru vitni að því þegar hún sat ofan á honum í brjáluðu sexrodeo aðeins tveim tímum áður en lögreglan kom, leysti upp partíið og fór með hann á stöðina.
En nauðgun er ofbeldisglæpur.
Við fáu býður mér meir en nauðgunum. Jafnframt býður mér óheyrilega við stúlkum sem leggja fram kæru vegna nauðgunar sem ekki hefur átt sér stað. Slíkt er ógeðslegt og svo skelfilega rangt að það getur aldrei réttlæst. Ekki aðeins er það skelfilegt gagnvart þeim, sem kærunni er beint gegn, heldur einnig gagnvart alvörufórnarlömbum nauðgunarglæpa, enda rýrir það trúverðugleika þeirra og gerir þessi mál andskotanum torsæknari.
Sem betur fer eru sálfræðingar og aðrir atferlisfræðingar búnir að kortleggja mannlega hegðun það vel, að í yfirgnæfandi meirihluta tilfella er hægt að meta hvor aðilinn er að segja satt. Það sem verra er, að dómstólar hafa verið tregir til að taka mark á svona sálfræðilegu mati. Þar má bæði um kenna íhaldsemi dómstólanna og því að sumir þeir sem gert hafa svona sálfræðilegt mat hafa ekki verið starfi sínu vaxnir og því rýrt trúverðugleika þesarar aðferðar.
Það væri vel til vinnandi að rannsóknir á þessu sviði væru betur kynntar dómstólum og einnig mætti nota lygamæla til að styðja við niðurstöðurnar.
Það verður að gæta þess vel að fólki sé sleppt eða dæmt á röngum forsendum. Því gæti fælingarmáttur lygamælinganna verið áhrifamikið tæki til að koma í veg fyrir að fólk reyni að ljúga slíkri svívirðu sem nauðgun er, upp á skalausa menn...
Lygamælar virka illa til þess að mæla hvort einhver sé að ljúga. Þeir mæla blóðþrísting og hann hoppar upp og niður þegar fólk er taugaóstirkt og hitt er að þeir mæla í raun helst rafmagns mótstöðu líkamans. Lygamælar eru úrelt tæki og eiga helst heima á safni.
Bismark XI: Það er nú ekki alls kostar rétt. Ég var rétt buinn að hripa niður þessar hugleiðingar mínar þegar ég rakst á grein í Mogganum þar sem bretar voru einmitt að leggja til það sama og ég gerði hér í greinarkorninu mínu. Lygamælar sem mæla fleiri þætti en þú telur upp eru langt komnir í þróun og eru miklu öruggari heldur en þeir sem þú lýsir... Svo skil ég ekki hvað ESB era að agnúast út í Tékkland fyrir að klippa kúlurnar undan sínum svæsnustu kynferðisglæpamönnum. Það er sagt að þetta sé róttæk og óafturkræf aðgerð. Sálarlíf flestra sem verða fyrir kynferðislegu ofbeldi verður fyrir róttækum og óafturkræfum skaða...