Þetta varð til við að lesa fjelagsrit Galdra og Ívars, svo og dróttkvæði Skabba. Og eigi hvað síst við að lesa athugasemdirnar neðan við fjelagsritin því samkvæmt þeim virðist ei kærleikur mikill innan hljómsveitarinnar Kóbalts og hætt við að misklíð gangi af hljómsveitinni og jafnvel afurðinni dauðri.
Baggabraginn seggir
baula verr en aular.
Önnum kafin Anna,
Ívar kjaftinn rífur.
Eigi lagi ljúka
ljúga og feitt sjúga.
Gallagripir illir
Galdri alltaf baldinn.
Ég vil fá það sama að drekka og þú. Mér sýnist það hafa verið skáldamjöðurinn sjálfur...
Vlad er algert plat
röflar bar'og snövlar
smókar ekki djókið
felur sig sá deli
sauðheimskur sá kauði
vjelum tímans stelur
fellur niðr'af stalli
meðan er að kveða!
Ég er nú bara stoltur yfir að hafi verið ort svo dýrt um mig.
[Ljómar upp]
Ja hérna hér, hvað vill maður meira út úr lífinu en að minnst sé á mann í dróttkvæði eftir forsetann! Þetta er glæsilegt svo ekki sé meira sagt og skál fyrir því!
Ég get nú tæpast skapað nothæfa ferskeyttlu... þess þá síður búið til dróttkvæði. Laglega smíðað atarna.