Það var þröngt setið í litla herberginu, þó voru aðeins tvær manneskjur þar inni,. Gamall maður í rúminu og við rúmið sat ung stúlka sem vann á staðnum og hélt í hönd gamla mannsins. Allir ættingjar mannsins voru látnir og dóttir hans bjó í öðru landi. Starfsstúlkan var sú eina sem maðurinn átti.

Stúlkan skoðaði myndir á veggjum, myndir af brúðkaupi, myndir af börnum, myndir frá afmælum og veislum og eina mynd af hvolpi. Maðurinn á myndunum var allt annar en sá sem lá í rúminu, maðurinn á myndunum var með dökkt hár og bumbu, maðurinn í rúminu var horaður og hvíthærður.

Maðurinn hljóðaði, stúlkan strauk um vangan og sagði að allt væri í lagi og strauk manninum um munninn með blautum svampi. Hljóðin hættu og maður hóf handa við að draga andann.

Mínúturnar liðu og áfram hélt stúlkan í hönd gamla mannsins, enginn átti að vera einn á svona stundu.

Kukkustundum síðar opnaði maðurinn augun dróg andan þrisvar sinnum og hætti, friður færðist yfir andlit hans. Stúlkan leit á klukkuna, hún var korter yfir tvö. Hún sleppti hönd hans, stóð upp og kyssti hann á ennið, að lokum kveikti hún á kerti. Nokkru síðar eftir hún hafði signt sig og gamla manninn fór hún fram og tilkynnti andlát hans.

Þegar heim var komið grét stúlkan sig í svefn.