Þau tíðkast nú hin góðu félagsritin.

Þér virðist alltaf takast að draga mann inní textann þannig að maður upplifir hann sjálfur. Snillingur!

Þetta þykir mér einstaklega gott rit.

Gott hjá þér.

Myndrænt.

Frábærlega skrifað um skelfilegt hugarangur!

Vonandi hefur þessi stúlka sterkari sjálfsmynd í dag.
[Klappar föðurlega á öxl Aulans]

Þú skrifar afar vel.

Hvað segir nú Freud um það?

´Flott hjá þér enn er ekki sexið kexið . það sem ég meina er að þú sem allir vita ert úng stúlka sem talar gjarna um kynlíf . Það er ekkert sjokerandi við það því kynlíf hafa allar litlar stúlkur bara misjafnlega opinbert. .Mér finst vænt um pennan þinn enn þrái lýsingu af þegar þú og amma þín fóru í bíó eða bara hugleiðingu um veðrið og verðbólguna. knús

Æ, ég vona að þessari stelpu líði betur í dag.

Settlega skrifað. Sjálfur kannast ég við svona pælingar. Ekki eru mörg árin síðan ég var alveg 100% viss um að ekki myndi nokkuð kvennkyns við mér líta. Ég var líka gangandi beinagrind. Staðalmyndir eru svo rangar. Fótósjoppaðar horrenglur með engin brjóst engann rass. Persónulega þá finnst mér bara gott að hafa smá til að klípa í.

Ég held að flest allir hafi einhverntíman upplifað eitthvað svipað, það geta flestir fundið sig í þessum kringumstæðum og því er þetta mjög sterk örsaga. Glæsilegt!

Það er ekkert aulalegt við þetta... skemmtilegt (og ég er viss um að stelpunni líður betur í dag, annars væri hún ekki að skrifa um þetta).... skál...

Já ég styð það sem Álfelgur segir, þótt ég haldi að það séu ekki allir, en mjög margir.
Það stingur enn þegar ég minnist þess að ein stelpa kallaði mig ljótustu stelpuna í skólanum. Það tók mig afar afar langan tíma að sannfæra sjálfa mig að ég væri ekki ógeðsleg og ljót.
[Knús] til Aulans og flott skrifað rit.

Ég held að allir hafi einhverntíma upplifað sig minnimáttar. Þeir sem eru svona vondir eiga yfirleitt eitthvað bágt sjálfir.

Það er ekki alltaf sælan eintóm að vera unglingur. Það er samt hægt að sleppa lifandi og óskemmdur frá því ef heppnin er með og hæfileg blanda af kæruleysi og ábyrgðartilfinningu. Ég vona að stelpurófunni líði betur og að mamman sé hætt að drekka í óhófi.
Þú getur skrifað þannig að það skilur eithvað eftir sig. Haltu því áfram...

Já, ég var líka ljótur þegar ég var 14 ára. Í dag er ég orðinn miklu eldri.

Vel skrifað, gott félagsrit.

Álfelgur: Ég var nú ekki að meina hrekkjusvínin. Sumum tekst bara einfaldlega að sleppa við svona meiri háttar leiðindi... yfirleitt fólk sem tekst að falla ágætlega inn í hópinn og er hvorki stríðnispúkar né strítt. Þannig fólk er alveg til - þótt að auðvitað séu hinir miklu fleiri.

Tígra: Þeir sem sleppa við meiriháttar leiðindin, líður bara illa yfir einhverju minna. Öllum finnst þeir eiga bágt á einhverjum tímapunkti og ég held því fram að allir hafi einhverntíman upplifað stund þar sem þeir vilja helst sleppa restinni og hverfa ofan í gólfið en svo heldur lífið áfram á einhvern undraverðan hátt og maður gleymir svona stundum. Þangað til maður les eitthvað, eins og þetta félagsrit, sem vekur minninguna.

Já sko ég var ekki að segja að því fólki liði aldrei illa. Jeminn. Öllum líður einhvertíman illa. Ég var að tala um að sumir hefðu aldrei orðið fyrir svona stríðni og árásum frá öðrum.

Tigra: Vá hvað það hefðu þurft að vera yfirmátlega fallegar stelpur í skólanum þínum til að þú værir sú ljótasta! Shit maður!

Við þurfum nú kannski ekki að stofna samtök, en fleiri hafa veriði með ansi lélegt sjálfsálit þegar þeir voru 14 ára. áfram Auli!

Glæsilegt félagsrit.

Knús.

Aww... takk Jarmi.

Er Jarmi orðinn að sjarmi?

Láttu þér þetta að kenningu verða Aulinn. Aldrei líta á sig öðruvísi en súpermann!

Nahhh, Tigra er bara svona mikið babe.

Swiiiiing!