Framhaldssaga Sćma
Ég skelli mér ađeins dýpra, ţađ glittir í gull í týrunni frá grútarlampanum, en hugsanlega er glampinn ţó meiri í augum mínum sökum grćđgi. Ekki er allt gull sem glóir sagđi einhver, en ţađ gćti veriđ vitleysa. Nú speglast ljósiđ í ljósbrúnu og gullsmurđu tönnunum og endurkasta logandi ljósinu á veggi námunnar, ég hćtti ađ brosa af tillitssemi viđ lesendur.
Einhver sagđi mér ađ engar dauđlegar verur myndu voga sér niđur í ţessa guđsvoluđu námu, ţó hafđi ég séđ eina litla mús og ţrjá járnsmiđi. Hver segir ađ ţađ séu ekki dauđlegar verur! Já, vitleysan er ekki öll eins.
Rakt og ýldufyllt loftiđ í námunni var hressandi og minnti mig á Ţorrablót sem ég fór á hjá ćttingjum mínum fyrir vestan. Ég fć mér einn sopa af íslensku brennivíni og minningin um dansinn viđ bćjastjórafrúnna vaknar og hjartađ tekur kipp. Sú kunni ađ dansa skottís.
Ég held áfram neđar og dýpra og loginn frá grútarlampanum flöktar viđ skyndilegan gegnum trekk.
Hvađ gerist nćst, fylgist međ í nćstu viku