Ég skelli mér aðeins dýpra, það glittir í gull í týrunni frá grútarlampanum, en hugsanlega er glampinn þó meiri í augum mínum sökum græðgi. Ekki er allt gull sem glóir sagði einhver, en það gæti verið vitleysa. Nú speglast ljósið í ljósbrúnu og gullsmurðu tönnunum og endurkasta logandi ljósinu á veggi námunnar, ég hætti að brosa af tillitssemi við lesendur.

Einhver sagði mér að engar dauðlegar verur myndu voga sér niður í þessa guðsvoluðu námu, þó hafði ég séð eina litla mús og þrjá járnsmiði. Hver segir að það séu ekki dauðlegar verur! Já, vitleysan er ekki öll eins.

Rakt og ýldufyllt loftið í námunni var hressandi og minnti mig á Þorrablót sem ég fór á hjá ættingjum mínum fyrir vestan. Ég fæ mér einn sopa af íslensku brennivíni og minningin um dansinn við bæjastjórafrúnna vaknar og hjartað tekur kipp. Sú kunni að dansa skottís.

Ég held áfram neðar og dýpra og loginn frá grútarlampanum flöktar við skyndilegan gegnum trekk.

Hvað gerist næst, fylgist með í næstu viku