Ég er á hćkjum.
Í gćr tókst mér ađ fótbrjóta mig. Og ţađ á afar aulalegan hátt. Ég var á svo til rennisléttu landi og missteig mig, og heyrđi brest. Ég leit niđur og sá ađ ţađ var ekkert sem ég steig á sem gat hafa brostiđ í. Svo ég taldi víst ađ ég hefđi brotiđ eitthvađ, enda átti svipađ atvik sér stađ fyrir nokkrum árum. Ţegar ég var búinn ađ vinna fór ég og lét líta á ţetta, enda var ég orđinn frekar haltur ţá. Eftir mikiđ pappírsvesen og annars konar vesen var mér tjáđ ađ ég vćri brotinn. Svo nú er ég á hćkjum og ekki til nokkurra hluta nytsamlegur. Enda segir amma konunnar minnar ađ ég sé krypplađur...
Ég sé fram á ađ vera ţaulsćtinn fyrir framan tölvuna ţar til ég sigrast á kryppluninni, svo ţiđ eruđ hér međ vöruđ viđ. Ég mun örugglega vera frekar stúrinn, enda á langvarandi innivera frekar illa viđ mig. Ég veit ekki hvort ţetta mun fara ver međ geđheilsu mína eđa annarra á heimilinu, ţađ mun allt koma í ljós.
-Ţađ er allt hćgt, ţekki mann sem braut í sér 2 rifbein međ ţví ađ hnerra hraustlega.
Ţú ert ekkert brotinn. Farđu bara í teygju sokk og notađu fjandans skankann.
Bíddu, áttu ekki heima í bandaríkjunum?
Ferđu ekki bara í mál viđ ţá sem eiga landareignina sem ţú varst staddur á ţegar fóturinn brotnađi. Ţeim ađ kenna!