O en sætt.

Mjög sætt. Minnir helzt á Pál Ólafsson.

Ljómandi gott.

Kelling!

Hafðu þig hægan, hr. Sívertsen. Ég skal mæta þér í glímu hvenær sem er og fella þig áður en þú getur sagt svo mikið sem "fressköttur".
Þakka öðrum jákvæð viðbrögð. Já við Páll erum um margt líkir, upprunnir í íslenzkum firði, unnendur íslenzkrar menningar og sveita. Verst hvað Páll blessaður var mikið fyrir sopann, eins og sagt er.

„Betra er en bænagjörð
brennivín að morgni dags“

Lífsspeki sem flestir ættu að tileinka sér.

Hýmir inni Hland Blautui,
hanns er lárétt stelling.
Bágum otar brundstauti,
blauður eins og kelling.

(Bara smá grín.)

Ég veit ekki alveg hvernig ég á að taka þessu "gríni" Mjása. Það er eins og hér sé allt að fara úr böndunum,
Annars langar mig til að taka aðeins upp umræðuna um Pál Ólafsson. Pangúr Pan vitnar hér í hann en "ljóðið" mun vera á þessa leið:

Nóttin hefur níðst á mér
nú eru augun þrútin,
snemma því á fætur fer
og flýti mér í kútinn.

Víð það verða augun hörð
við það batnar manni strax.
Betri er en bænagjörð
brennivín að morgni dags.

Rétt er þó að árétta eftirfarandi fyrir þá Bagglýtinga sem ekki þekkja til: Páll var ekki bara drykkkát sukkkempa, þótt drykkjukvæði hans séu ef til vill hvað þekktust. Hann sótti sér yrkisefni í daglegt líf íslenzks bónda á nítjándu öld og yrkir með tungutaki alþýðumannsins um náttúruna, búskap, hesta og konur. Það sem kvæði hans ef til vill skortir í fágun og skáldlegu orðskrúði bætir hann að mínu mati margfalt með einlægni og tilgerðarleysi. Kannski ég láti þá fylgja með aðra þekkta(og bara helvíti krúttlega) stöku eftir Pál, sem mótvægi við sumblsönginn hér á undan.

Sólskríkjan

Einatt fagur fuglasöngur fyrst á vorin
kemur heim með æskuárin,
ellin hverfur, gróa sárin.

Sólskríkjan mín situr þarna á sama steini
og hlær við sínum hjartans vini,
honum Páli Ólafssyni.

Já, þetta voru snotrar braghendur og ég get tekið undir orð Pangúrs Pan um Pál Ólafsson. Hann var ósvikið íslenzkt skáld.
Mörg kvæða hans hafa orðið að sönglögum sem allir þekkja, t.d. "Ó blessuð vertu sumarsól" og "Lóan er komin".
Páll gat líka verið kerskinn eins og sæmir góðu skáldi. Honum var ekki allskostar við nágranna sína í Loðmundarfirði, hvar hann bjó um tíma, og kvað:

Það er ekki þorsk að fá
úr þessum firði.
Þurru landi eru þeir á
og einskis virði.