Hinir dásamlegu samljóđar suđa
Geitungasuđa í símaklefanum
dćtur mínar hlćja ađ rygningunni
og ţćr syngja dátt án sérhljóđanna
síđan strekkja ţćr hendur til himins
og standa stoltar á tám
Bráđum kemur regniđ
og skýrir út fyrir ţeim
samhljóm hjartans sem veit
og augnanana sem sjá
Bráđum skýn sólinn
í okkar átt
Dagurinn tekur nóttina handabandi
ţađ finst enginn tíđ nema
sú milli handa okkar
snerting fingurgómanna
Voriđ er komiđ
međ fingraförinn sín