hún var óvenjulega grá og lítil húsamús.<br /> Eins nauđsinleg og gatiđ í ullarsokkunum .<br /> Hún kemur skríđandi upp vegg minningana<br /> og er afskaplega kalt á tánum<br /> <br />
Ađ klifra upp fötuna
ađ horfast í augu viđ dauđann
Ađ nálgast sinn eigin sjóndeildarhring
Ađeins til ađ finna söknuđinn
Hún er er markgildiđ í landamćrastríđi
milli vonar og hyldjúprar örvćntingar
Sem skilur út hiđ örlittla tíst hennar
Í heilögum katedral skjólunnar
Ađ lokum megnar hún ekki lengur
og fellur til móts viđ stirđnuđ endalok
.....lćtur hitann hćgfara vćtla út
Lítil malurt í bikarkeppni lífsins
Ég skil nú ekki ljóđin ţín, hvorki núna né yfirleitt. En í ţessu er inkhver kjarni, einhver ćđ undir. Mađur finnur púlsinn ţegar ljóđiđ er ţreifađ.
Ţetta ljóđ er eins og músagildra. Ţegar mađur ţykist vera ađ klófesta kjarnann (ţ.e. osturinn), ţá er mađur kraminn á eldingarhrađa, svo blóđiđ frussast upp um alla veggi. Er ţetta hćgt?!
Já förum ekkert út í ţađ nánar hvort ég hai nokkurntíma skiliđ ţig en ţađ er alltaf gaman ađ sjá óskiljanleg ljóđsem einhvernvegin á ađ festast inní hugum fólks.
Ţetta ljóđ er eins og músagildra. Ţegar mađur ţykist vera ađ klófesta kjarnann (ţ.e. osturinn), ţá er mađur kraminn á eldingarhrađa, svo blóđiđ frussast upp um alla veggi. Er ţetta hćgt!
Músagildran sem um rćđir kallazt fjalarköttur. Afi minn og amma veiđa mýs međ ţessum hćtti, en nota saltvatn í fötuna í stađ skólps.