Rautt lýsir blóđ rottunnar
hin svikna , smáđa
liggur ţar í gildrunni
stoppuđ í óttans augnabliki
í stirđnuđum mistökum sínum
úr tómi augnanna : skýn mynd
hins krossfesta hungurs
Ljóđrćna höfundar nýtur sín oft betur ţegar hún kemur í smćrri skömmtum. Ţetta ţykir mér vera gott dćmi um ţađ – öflugt en hófstillt; margbrotiđ en skýrt.
Ţađ er líka kostur viđ styttri verkin, hvađ ţađ er auđvelt ađ lesa ţau oft. <Kemur sér betur fyrir í gildrunni og les aftur>