Leitar manneskjan sjálfs síns
ţá leitar hún eftir öđrum
Hún leitar úti árangurslaust
Eftir hinu inra sjálfi
Hún leitar í ofsa eftir barninu
enn barniđ í henni lést einn dag
og hún hefur gleimt fyrir löngu
Hún leitar á felustöđum haustsins
Stígurinn er sokkinn villigróđri
á bekknum situr gamalmenni
Međ hćkjuna undir hökunni
sveitarlimur međ starblind augu
tannlaus međ skorpiđ kyn
lítill afgángur af mér frá áđur fyrr
sem spyr hana sem gengur framhjá´
"hvern sćkir ţú og hvađ?"
Ekkert sérstakt svarar hún
kanski einhvern sem er líkur mér
og hefur , beđiđ eftir mér
síđan ég var lítiđ barn undir trénu
sem breiđir út greinar sínar á átt ađ lífinu
ţar sem viđ gátum leikiđ í frelsi skuggans
og skotist í átt keldunnar í leit ađ svari
Hún sem gekk framhjá var úng
tipplandi förunautur framtíđar
knús blindi öldungur mćlti hún
á bekknum skildi hún eftir sóleyarvönd
gyllinn táraylm ćskunnar
Ég fć aulahroll ţegar ađ ég rekst inn á svona skrif. GEH hefur ekki enn lćrt ađ gera ţađ sem allir óska ţess ađ hann gerđi - ađ halda kjafti.
Ég sé ađ ţú Reynir minn ert komin í jólaskap . Ég get glatt ţig elsku vinur ađ orđ ţín sćrđu mig mjög mikiđ .
Öll hetjuskáld hafa ţurft einhverja illgjarna óţokka sem reyna eftir megni ađ skíta verk ţeirra út. Upprifinn og Fífliđ (Reynir) eru einmitt ţeir.
Alltaf fć ég klígju ţegar ég rekst á skrif Reynis. Hann hefur ekki enn lćrt ađ gera ţađ sem allir óska ţess ađ hann gerđi - ađ styđja á ,,Útför" og skrá sig aldrei inn hér framar.
Mér líkar vel viđ ţetta ljóđ. Haltu áfram ţínum skrifum ţađ eru alltaf einhverjir sem vera öfundsjúkir út í ţína sköpunnargáfu. Ţótt ég öfundi ţig líkt og Reynir og Upprifinn. Ţá sé ég mér engan hag í ţví ađ rćgja ţig ţví ekki er ţađ ţér ađ kenna ađ ţú sért betri en hinn heimski međalmađur.