Ţú getur tekiđ í höndina sem ´leitađi
í foraleđjuni á bottni manneskjuhjartans
Hönd sem lífiđ hefur flekkađ
hon er létt af ţrá , hál af svikum
Hönd sem teigjir úr sér í átt himinsins
hún er ţurr af skorti , slöpp af löngunn
Vilt ţú taka í ţessa hönd ?
Ţessi hönd hefur kelađ og slegiđ
hún hefur byggt hús og gafiđ gröf .
Hún er stygg og ágjörn, sterk og hrćdd
hún hefur gripiđ eftir öllu sem lífiđ tók og gaf
hún er örugg og slćg, , huglaus og djörf
Mótanleg eins og lífiđ sjálft.
Ég skil ef ţú hikar
Ţú ert svo góđur.. Ég mundi kaupa ljóđabókina ţína og lesa hana aftur og aftur og aftur.