Fátćkur hundur hefur enga gjöf handa tunglinu , enga
ferđatösku , ekkert stórt herbergi og tvö eldhús
enga flauelisklćdda leynihirslu ađ fela hrćđsluna í
Hundkvikindiđ hefur bara hjartađ sitt og geltiđ sem
losnar frá mjúka svarta trýninu ,langt og mjótt eins
og göng . Líkt yfirgefnum ísmola skundar ţađ frá
strönd til strönd. Skrítiđ hversu hjartađ getur
haldiđ sér faliđ í sćngurfatnađinum eđa sem
falski gómurinn í glasinu á náttborđinu
Hundarnir hćttu ađ tala og fengu túschstrik i
stađinn fyrir munn, enn manneskjan tapađi sínu hjarta
eyru hennar hlera ekki lengur saunginn í innrćti trjánna
Manneskjan sver í nafni hjartans .hún heldur ađ
ţađ sé fjarlćg eyja eđa leitar eftir ţví í buxonum
hjá mörgu fólki minnir hjartađ á rassin eđa övugt
hjá hundonum er ţađ á sínum stađ á bak viđ trýniniđ
líkt einlćgu andliti ungabarnsins
Ég hef alltaf gaman af ţví sem frá ţér kemur en nú veldur ţađ mér áhyggjum hve greiđan ađgang ţú virđist hafa ađ ofskynjunarlyfjum.
Međ slíkri neyslu ferđu fljótlega í hundana.
Ţetta er flott. Hefurđu nokkuđ lesiđ "Hundshjarta" eftir Búlgakhov ?