Ađ sjá sitt eigiđ líf
sem á heiđi hlađna vörđu
fiđrildi og skýamyndun
er inri kraftur manneskjunnar
innlifunin er sanleiksvegurinn
áfangastađurinn er viskubrunnur
Tréđ vex í ţúsund ár
fiđrildiđ er jafnaldri sumarsins
fegurđ skýana ferđast fram
í frímínútum himinsins og
hverfa á vćngjum vindanna
Ađ ferđast gegnum tíma og rúm
er ađ ljá sér vćngjahaf
sem breiđir út sig yfir liđinn ár
vćngjatök ímyndunnarfljótsins
í eltingarleik horfinnar tíđar
Mér finnst alltaf eins og ég eigi eftir ađ springa ţegar ég hef lokiđ mér af viđ ađ lesa sálmana ţína.
Ţađ er einhvern vegin léttara yfir ţessum sálmi en ţeim síđustu, ţrátt fyrir nafniđ.
Gleđilegt ár brćđur!
Ţađ ergir mig ađ komast aldrei ađ ţví hvađ úr ykkur hefđi orđiđ vćri íslensku-kunnáttan jöfn hugmyndafluginu. [Starir hugsandi úpp í loftiđ]