Međ eigin augum
sá ég fiđrildiđ
lenda sjálflýsandi
í höndum betlarans
hann sat viđ skurđarbakkan
međ tvćr hendur tómar
fiđrildiđ breiddi út vćngi sína
ljómađi og hvarf í sólarátt
Agnarlítil silfurkorn lentu
í höndum hins fátćka mans
sem áríđandi skilabođ lífsins
um ást til hinna minstu
í silfurspegli táranna
sá hann ćskuárinn
međ tindrandi músaraugum
og hlerađi óttaslög barnahjartans
Í höndum sínum bar hann
silfuragnir lífsgleđinnar
örlittla vinargjöf púpunar
sem varđ ađ sjálflýsandi fiđrildi
Gleđilegt sumarfrí til allra og fyrirgefiđ munrćpuna í mér sem hrjáđ hefur gesti og gangandi undanfariđ . Ég elska ykkur öll og lofa ađ
láta minna fyrir mér fara ađ hausti.
Nei, ţín skrif ţarftu aldrei ađ afsaka, ţau eru eitthvađ ţađ magnađasta sem mađur les hérna og er ţetta ţó besti vefur í heimi. Endilega snúđu aftur tvíefldur eftir sumarfríiđ eđa notađu sumariđ til ađ koma ljóđabókinni ţinni út...
Tek undir orđ Önnu Pönnu. Gísli minn Eiríkur og Helgi ţiđ eruđ alveg međ ţetta. Gleđilegt Sumarfrí.
Skammastu ţín bara ekki neitt. Ţađ er alltaf gaman ađ "heyra" í ţér. Viđ ćttum kannski ađ fika einhverntímann.
Ef viđ sjáumst ekki fyrr ţá skjáumst viđ í haust.