Horfđu á uppsprettulindina
svo tćr hún horfir á ţig
međ bláum augum barnsins
speglar hún ţitt sorgarlíf
Drektu af köldu lindarvatninu
horfstu í augu viđ hégóma ţinn
fánítiđ sem tekiđ ţig heljargreipum
og slegiđ klóm um skuggahliđ ţína
lestu örlög ţín i bárunum
og skođađu angistina
sem tindrandi smápening
á bottni uppsprettunar
Lángt niđrí djúpi keldunar
finst uppruni lífsgleđinar
ţangađ nćr ei nćturfrostiđ
ţađan kemur vonarglćtan
í svölum skugga lindarinnar
vaxa döggvot krćkiber
viđ niđ fjallalćksins tćra
og lofsöng Heiđlóunnar
Lánađu fáein ber af lynginu
skiptu ţeim á milli ykkar
ţín og söngfuglsins ljúfa
sem bođar komu vorsins
ţá ljáir hún ţér vćngi sína
sem hefja ţig til flugs
í suđurrátt kćrleikans
á stefnumót sólargeyslans
Ég fékk nú einn vorbođann í bílinn ţegar ég ók niđur Grensásveg. Húrra fyrir sumrinu.