Í miđri óratóríu gróskunnar
gengur hiđ hvítklćdda stúlkubarn
viđ fćtur hennar hvíslar smárinn
sjáiđ hvílík ósnortin fegurđ
Stúlkubarniđ sýnir hvítleika sinn
og laufblöđin kinka samţikkjandi kolli
sjáiđ hvílík ósnortinn fegurđ syngja ţau
og tjaldurinn tekur undir í lofsöng ţeirra
Lítil hvítklćdd stúlka gengur í skóginum
til móts viđ hina einu sönnu ást
sem bođberi gullnu sólargeyslana
ađ strjúka kinnar fjallalćksins
Varkár fćrir hún hendurnar
ađ silfurtćru ísköldu vattninu
ilur handana og sólskynsbrosiđ
fćr fjallalćkinn ađ krauma af gleđi
Lćkurinn losnar úr álögum vetursins
skartklćđir sig í ham vorflćđisins
og drekkir bođmera sólarinnar
međ banvćnum Nykurkossum