Háöldruđ liggur hún
óhreifanleg föst viđ rúmiđ
í sal 24 gámi ellinnar
sem pökkuđ síld í tunnu
Hún ferđast í huganum
gegnum ađalgötu ćskunnar
í ţokukendri súldinni eru
mynningarnar á nćsta horni
Ung var hún verönd sólarinnar
sem kysti hafsflöt ástarinnar
bar gnćktarhorn gleđinnar
fađmađi rođa morgundagsins
Í dag liggur hún hlekkjuđ
á heimili hinna gleimdu
almenningsklósetti árana
í nálykt skammarinnar
Hún skríđur inn í rćsiđ
í ţvagi niđurlćingarinnar
saurarleifum nútímans
í afturenda ţjóđarinna
Draumarnir bera hana
á vćngjum sársaukans
ađ skólagarđi ćskunnar
í átt sumarsólarinnar
Af jörđu ert ţú komin
ţú gamla gleimda kona
ţín er dýrđinn og sólinn
sem skýn yfir gröf ţína
Ţú ert rauđa rósinn
sem vex í skólpi nútímans
og vekur samvisku okkar
ég elska ţig langamma allra
Fyrirgef ţú okkur öllum
ţinn einlćgur vinur
af skömminni rođinn
Gísli Eiríkur og Helgi
Ţetta hljómar alveg eins og eitthvađ sem Tvíhöfđi hefđi getađ samiđ, ,,Litla lagiđ okkar" eđa eitthvađ álíka...