Svo undarlega heimavanur
gengur hann um hús ţitt
sem síđkomiđ skyldmenni
gamall kćr vinur fortíđarinnar
hann ţekkir hvert horn húsins
og hvern ţröskuld lífs ţíns
veit öll leindarmál barnaáranna
kann lesa hvern sorgarţanka
Hćverskur gamall kunningi
sem heimsótt húsiđ án fyrirvara
sofiđ í rúminu ´snćtt morgunverđ
tekiđ međ sér móđur ţína og barn ţitt
Sagt er ađ dauđinn geri okkur alla jafnlíka
sannleikurinn er ađ dauđinn gerir alla gráa
ađ sömu litlausu verum hversdagsleikans
nábleikum , kraftlausum tilfinningaskertum
Viđ síđustu smurningu dauđans
er öll litadýrđ lífsins numin á brott
soginn síđasti mergur ástarinnar
og öll fótspor sálarinnar numinn á brott
Dauđinn tekur ţig ţegar lífiđ speglar sig
í ţví sem einu sinni var ćfi ţín
alltíeinu stendur hann á ţröskuldinum
í kjafti hans sérđ ţú spegilmynd ţína
´
Hinn óleysta gáta alheimsins um lífiđ
má nú lesa í andlitsdrćtti ţínum
allar myndir sorgarinnar og gleđinn
örlöginn hafa rist rúnir líkamans
Ţú ert sjálfur dauđinn og lífiđ
og allar ósvarađar spurningarnar
nautninn lostinn og allar helvítis kvalir
hvert skref ţú tókst hvert fall var ţitt
ţú mćtir stjörnuklćddum himinum
ert hluti hans og örlög eilífđarinnar
ţegar börn framtíđarinnar horfa til himins
skynja ţau örsmátt glitrandi stjörnutár .
Táriđ ţađ ert ţú