Bandormurinn tók í sig kjark
og yfirgaf hlíuna og öryggiđ
í endaţarmi ráđherrans
hann skyldi hćtta ađ vera sníkjudýr
vera til óţćginda
og lifa á öđrum
Sem lítill sullur hafđi hann kynntst
undurfagri njálgstelpu
sem hafđi komiđ víđa viđ
í rökkrinu ţarna inni
sagđi hún frćgđarsögur
um frjálsa áđnamađka
Hann brann af löngunn
vildi elska og elskast
hann vildi lokka og lađa
hann vildi slást fyrir hana
og hvíla örmagna
í fađmi hennar
Hann vildi kúra međ henni
og horfa á sólarlagiđ
í krćkiberjalynginu
hann skreiđ úr enda ráđherrans
út í veröldina fyrir utan
til hennar og frelsisins
ţegar út var komiđ
gat hann hvorki séđ eđa heyrt
ei fundiđ ástmeynna
hetja vor barđist fyrir lífinu
til ađ komast aftur inn í
hlíann ţarm ráđherrans
hann skildi eftir sig
undurfagra njálgstúlku
međ brostiđ hjarta
Ţar til kom ađ síđasta versi hélt ég ađ ţú vćrir ađ yrkja um Framsóknarflokkinn. En hann getur ekker fagur skiliđ eftir sig.
Flott eins og venjulega.
Ađ ţú skulir geta samiđ svona fallegt ljóđ um ţetta líka efni... [er löngu hćtt ađ eiga orđ yfir GEH]