Fyrst svaldi ég Tvöţúsund Moggadon
síđan skar ég af hálsćđina
síđan kveikti ég í hárinu
síđan henti ég mér út um gluggan
í stofuni á áttundu hćđ
síđan vaknađi ég heima í hvítu
svefnherberginu og ţú
dćsti mćđuleg og horfđi út um gluggan
og sagđir ađ ţettađ skildi lagast međ tímanum
ţegar sumariđ kćmi aftur
og viđ gćtum sleikt sólina
í Las palmas
Ţetta gengur ekki lengur...
Viđ verđum ađ koma í helvítis hópferđ ađ heimsćkja ţig.
Hér er komiđ ţunglyndi sem má smjatta á, góđ tilbreyting eftir ţrúgandi hamingjuna sem vellur úr öđrum félagsritum. Ţína skál og bakka brćđur.