Þá var 15. mars árið 2005. Mér leiddist sem endranær og ákvað að kíkja aðeins á þetta Internet sem allir voru að tala um í fjósinu. Ég fór í verzlun og keypti mér eina tölvumaskínu með rafmagnaðri ritvél og „mús“ líka. Fór svo heim og tengdi þetta þar sem ristavélin var áður. Hellti mér upp á einn instant og „plöggaði“ vélinni í svartan kassa tengdan talsímanum. Kveikti ég svo á maskínunni og á „explórernum“. Þá var ég kominn á þennan veraldarvef sem öllum fannst í þá tíð vera svona mikið æði.

Mér leist nú alls ekki á blikuna, enda fátt annað í boði en óskrifandi dagbókarkrotarar og auglýsingum fyllt útgáfa af Mogganum - unnin, að því er virtist, af gagnfræðiskólanemum í frímínútum. Ég fann líka „spjallborð“ fyllt af fólki með blæti sem fáa hefði grunað að til væru í minni sveit (skóhorns-, bókhaldara- og betlarablæti koma upp í hugann). Og þegar mér tókst loksins að skrifa „hotmail.com“ rétt tóku Viagra auglýsingar við því sem fyrir augu bar á „hotmale.com“.

Á endanum rakst ég á síðuna Baggalút. Þar virtist vera ýmislegt skemmtilegt að finna og eyddi ég góðri stund við að skoða síðuna. Að lokum fann ég svo lítinn afkima hennar sem kallaður var Gestapó. Þar sá ég að menn gerðu sér það að leik að drekka, rita texta í meðallagi (og einstöku sinnum yfir meðallagi) gáfulegan og yrkja klámvísur dróttkveðnar. Allt eru þetta auðvitað góðar og gildar íslenskar íþróttir. Og þarna vildi ég vera. Og er enn.

Takk fyrir mig.